శివా! నన్నేమి, అడగకు ప్లీజ్”

వర్షం తగ్గిపోవడంతో నీలాకాశం తారలతో చమకులీనుతోంది… చంద్రుడు కూడా మేఘాల నడుమ తచ్చాడుతూ మధ్యమధ్యలో కిందకి తొంగి చూస్తున్నాడు.

నాలుగ్గంటలకు పైగా బస్సులోనే వుండిపోవడంతో బయట వాతావరణం చాలా ఆహ్లాదకరంగా అనిపించింది అందరికీ!
ఎవరికి ఏది ఇష్టమైతే అది తినమని చెప్పాడు శంకర్. దాంతో, అందరూ వాళ్ళకి ఇష్టమైన ఆహారాన్ని తెప్పించుకుని కబుర్లు చెప్పుకుంటూ తిన్నారు. భోంచేసిన తర్వాత కొందరు వెంటనే బస్సెక్కేసారు. కొంతమంది ఇంకా బస్సు బయలుదేరకపోవడంతో బయటే నించొని పిచ్చాపాటి మాట్లాడుకోసాగారు. డ్రైవర్ ఇక ఎంతమాత్రమూ ఆగలేక క్లీనర్ ని డ్రయివ్* చెయ్యమని చెప్పి పోయి పక్కన బల్లమీద అనూష కోసం కాసుక్కూర్చున్నాడు. అయితే, అనూష తన స్నేహితురాళ్ళతో మాట్లాడుకుని లాస్ట్ సీటింగులోకి పోయి వాళ్ళతో పాటు సర్దుకుని కూర్చోడంతో వాడు ఉస్సూరుమంటూ ఆ బల్లమీదే చతికిల పడ్డాడు. అది చూసి క్లీనర్ బిగ్గరగా నవ్వేస్తూ బస్ స్టార్ట్ చేసి అందరినీ బస్ ఎక్కమన్నట్టుగా హారన్ మ్రోగించాడు.

అందరూ మెల్లగా బస్సెక్కి తమతమ సీట్లని అలంకరించాక బస్సు బయలుదేరింది. శంకర్ లావణ్యని కిటికీ పక్కన సీటులో కూర్చోమని చెప్పి అతను తన పక్కన చేరి మెల్లగా చెవిలో, “చూడు మరదల్… ఈ టూర్ ని నువ్వు అస్సలు ఏమాత్రం మొహమాటపడకుండా పూర్తిగా ఎంజాయ్ చేసేయ్. నీకు ఈ మూడు రోజుల్లో ఆ స్వర్గాన్ని చూపెట్టే పూచీ నాది… మరి, నీకు…. చూడటం ఇష్టమేనా..?” అని గొణిగాడు. శంకర్ పెదాలు లావణ్య చెవికి తగిలగానే ఒళ్ళంతా తిమ్మిరెక్కినట్టయింది తనకి. అలానే, అతని మాటలకి సిగ్గుల మొగ్గయింది తను. తనకు కూడా ఆ స్వర్గాన్ని చూడాలని మనసులో ఎంతో వాంఛగా వుంది… కానీ, ఆ మాటని చెప్పడానికి గొంతు పెగలక తన చేతుల్లోకి అతని చేతిని తీసుకుని ఇందాకటి మళ్ళే తన తొడమీద వేసుకుంది. మళ్ళా ఎవరయినా చూస్తారేమోనన్నట్టుగా తన చున్నీతో అతని చేతిని కప్పేసింది. శంకర్ కి ఈమాత్రం సిగ్నల్ చాలు… ఇక విజృంభించడానికి! అతను సున్నితంగా ఆమె మెత్తని తొడభాగాన్ని నొక్కాడు. దాంతో నిలువునా కైపెక్కిపోయింది తనకి…

ఇక అజయ్ అయితే తన సీట్లోకి వచ్చీరాగానే తన బ్యాగులోనుంచి దలసరి బ్లాంకెట్ని ఒకదాన్ని తీసి తన చుట్టూ కప్పుకుంటూ “చలికి తట్టుకోలేవేమో… లోపలికి రా…పిల్లా!” అంటూ సరితని ఆహ్వానించాడు. తను గువ్వలా అతని గుండెలమీద వాలిపోవడంతో టఫ్ ఆమె చుట్టూ కూడా తన బ్లాంకెట్ ని కప్పేసి ఏమాత్రం ఆలస్యం చేయక ఆమె ఎడమ చన్నును తన పిడికిట బిగించాడు. “అహ్… మాంచి కాకమీదున్నట్టున్నావూ..?” అని సరిత హస్కీగా అడగ్గానే అజయ్ సరిత చెయ్యి పట్డుకుని తన అంగం పైన వేసుకుని, “నువ్వే చూస్కో.. ఎంత కాక మీదుందో…!” అన్నాడు.

సరిత అతని పేంట్ జిప్ ఓపెన్ చేసి అతని అంగాన్ని తన రెండు చేతుల్లోకి తీసుకుంది… అది వేడి కడ్డీలాగ తన చేతుల్లో కాలిపోతోంది. దాన్ని స్పృశించగానే మెల్లగా తొడలమధ్య ఊట మొదలయింది సరితకి… పొడుగ్గా మందంగా వున్న ఆ అంగాన్ని తన చేతులతో ఆడిస్తూ, “అమ్మో! ఇది నా పూ… బద్దలు కొట్టడం ఖాయం!” అంటూ సణిగింది టఫ్ తో… టఫ్ చిన్నగా నవ్వి సరిత సల్వార్ బొందుని లాగేసి తన చేతిని లోపలికి దూర్చి పొంగివున్న పొత్తి కడుపుని ఒకసారి నొక్కి వదిలి పేంటీలోనికి పోనిచ్చాడు. మరికాసేపటికే బస్సులో లైట్లని ఆపేయడంతో సరిత తన తలని వంచి దుప్పటిలోకి పూర్తిగా దూరిపోయి అజయ్ అంగం మొనని ముద్దుపెట్టుకుంది. అజయ్ ఆమె తలమీద ఒక చెయ్యేసి నిమురుతూ మరో చేత్తో పువ్వుని కెలకసాగాడు. సరిత మెల్లగా అతని దాన్ని తన నోట్లోకి తీసుకుని చీకడం మొదలెట్టింది.

శంకర్ కూడా అజయ్ పంధాలోనే పోయి తన బ్యాగ్ లోనుండి బ్లాంకెట్ ని తీసుకుని సరాసరి తనతో పాటుగా లావణ్య చుట్టూ కూడా కప్పేశాడు. లావణ్య ఒకసారి చుట్టూ చూసి శంకర్ భుజాన్ని పట్టుకుంది. శంకర్ తన చేతిని మెల్లగా ఆమె కుడి యదమీదకి తీసుకెళ్ళి సౌమ్యంగా దాన్ని ఒడిసి పట్టాడు. లావణ్య ఆతని పట్టుకి మైమరచిపోతూ తన కళ్ళను మూసుకుంది. శంకర్ తన మరో చేత్తో లావణ్య రెండవ వెన్న ముద్దని చేజిక్కించుకుని సుకుమారంగా మర్ధిస్తుంటే తమకంతో తన మనసు తీయగా మూలుగుతోంది. ఇది తనకు తొలి అనుభవం కావడంతో మామూలుగా వుండటం తనకు క్లిష్టమవుతోంది. ఎవరైనా చూస్తారేమోనన్న భయంతో తన ముఖంలో భావాలు ప్రకటితమవకుండా జాగ్రత్త పడటానికి తను ఆపసోపాలు పడుతోంది. శంకర్ తన కమీజులోనికి ఒక చేతిని దూర్చి నున్నని పొట్టనీ నాభినీ స్పృశిస్తూ నడుముని ఓమారు నొక్కగానే లావణ్యకి ఒళ్ళంతా జివ్వుమని షాక్ కొట్డినట్టయింది. శబ్దం బయటకి రాకుండా తన పెదాలని గట్టిగా బిగించింది. ఆమె అవస్థ చూస్తూ శంకర్ చిన్నగా నవ్వి లావణ్య వైపు వాలి ఆమె చెవిలో, “జస్ట్ రిలాక్స్!” అని గొణిగి బుగ్గమీద ముద్దుపెట్టాడు. తను ఒకసారి ఎగశ్వాసని విడిచి శంకర్ వైపు చూసింది. శంకర్ ఆమె ఎర్రని పెదాలని తన పెదాలతో తాకించాడు. తొలిసారి అధర చుంబనాన్ని చవిచూసిన లావణ్య మనసు పులకెత్తిపోయింది.

శంకర్ దుప్పటిలోన తన చేతిని పైకి పాకించి ఆమె మెత్తని పసిడి ముద్దలని చేరుకుని బ్రా లోనికి తన చేతిని అతి కష్టమ్మీద దూర్చి మధ్యన అప్పటికే గట్టిపడిన ముచ్చికని రెండు చేతులతో రాపిడి చేస్తూ, అదే సమయంలో మరో చేతిని మెల్లగా ఆమె తొడల మధ్యకు చేర్చి సల్వార్ పైనుంచే ఆమె కన్నె పువ్వును ప్రేరేపించసాగాడు. అప్పటికి సమయం పదిన్నరయింది… సినిమాని ఆపేయడంతో కొందరు నిద్రలోకి జోగుతున్నారు. మరికొందరు పూర్తిగా నిద్రపోకుండా కునికిపాట్లు పడుతున్నారు… లావణ్య శంకర్ చేతికి మరింత జాగా ఇవ్వడానికి తన కాళ్ళను ఎడం చేసింది. అయితే, ఆ కదిపే ప్రయత్నంలో ముందున్న సీటుకి తన మోకాలు తగిలేసరికి ముందర కూర్చున్న కవిత ఒకసారి వెనక్కి చూసి లావణ్య, శంకర్లు కూర్చున్న పద్ధతిని బట్టీ వాళ్ళు చేస్తున్నదేంటో గ్రహించేసింది. ఎవరికో ఒకరికి చెప్పుకోవాలని మనసు తెగ లాగేయడంతో తన పక్కనే దుప్పటిలో వెచ్చగా కునుకు తీస్తున్న నాస్మిన్ ని లేపి ఆ విషయాన్ని తన చెవిలో ఊదేసింది.

నాస్మిన్ కూడా తన కళ్ళను నలుపుకుంటూ వెనక్కి తిరిగిచూసి, “మ్… నిజమేనే…!” అంటూ ముసిముసిగా నవ్వింది. తనకు సామిర్ మళ్ళీ గుర్తొచ్చాడు. తొడల మధ్య నొప్పిగా అనిపించి తన పేంటీలోకి చెయ్యేసి తన పువ్వుని నలుపుకోసాగింది. అప్పుడే కవిత, “అవునూ… అనూష ఇందాకంతా ముందు కూర్చుని ఇప్పుడు వెనక్కి పోయి కూర్చుంది. తెలుసా..?” అంది. నాస్మిన్ తల అడ్డంగా వూపింది. అనూష అలా వెనక్కి పోయి కూర్చోడంలో ఏదో మతలబు వుందనిపించింది కవితకి. అదే మాటని నాస్మిన్ తో అంది. “నాస్మిన్… ఒకవేళ మన అనూషని ఆ రాజేష్ గాడు ఏమైనా కెలికాడేమోనని నాకనిపిస్తోందేఁ..!” అని కవిత తన సందేహాన్ని వ్యక్తం చేయడంతో నాస్మన్ వెనక్కి తిరిగి అనూషని చూసి, “వాడలాంటి వాడే… పోనీ, ఒకసారి పోయి తననే అడుగుదామా…?” అని అనగానే, “హ్మ్… సరే, పద,” అంది కవిత.

ఇద్దరూ లేవగానే లావణ్య తన ముఖాన్ని తిన్నగా పెట్టడానికి పడుతున్న ప్రయాసని చూసి ఇద్దరూ మరోసారి నవ్వుకుంటూ బస్సు చివరికంటా పోయి అనూష పక్కన కూర్చున్న ఆరు, ఏడు తరగతుల పిల్లలని నలుగురినీ ముందున్న తమ సీట్లలోకి పోయి సర్దుకుని కూర్చోమని ఆర్డర్ చేసి అనూషకి చెరోపక్కన చేరారు. ఎంతైనా సీనియర్స్ కదా… వాళ్ళను ఇట్టే డామినేట్ చేసేసారు. దాంతో, లాస్ట్ సీట్లో కేవలం ఆ ముగ్గురాడవాళ్ళే తేలారు. అయితే, సుజాత పక్కన కూర్చున్న దీప్తి… నాస్మిన్, కవిత వెనకున్న అమ్మాయిలని ముందుకి పంపి అక్కడ వాళ్ళు ఏం చేస్తున్నారనే కుతూహలంతో తన సీటుని ఆ వచ్చిన పిల్లలకి ఇచ్చేసి తను కూడా వెనక్కి వెళ్ళింది.
వెనక కవిత అనూష భుజమ్మీద చెయ్యేసి, “ఏమే అనూ… ఇలా వెనక్కి వచ్చి ఇరుక్కుని కూర్చున్నావ్… ముందర జాగా సరిపోలేదేమిటి..? లేదా అక్కడ నిన్ను ఎవరైనా ఏమయినా చేసారా..?’ అంటూ అడిగింది. అనూష, “ఏం లేదు… ఊర్కే—” అంటుండగా నాస్మిన్, “నిజం చెప్పు, అనూ… ఆ రాజేష్ గాడు… ఏమయినా చేసాడా…?” అంటూ అనూష చేతిని తన చేతుల్లోకి తీసుకుని ప్రేమగా నిమురుతూ అడిగింది.

వాళ్ళు అంత ఆప్యాయంగా తనని అడిగేసరికి అనూష ఇక ఆపుకోలేక నాస్మిన్ భుజమ్మీద తల వాల్చి ఏడ్చేసింది… కవిత కంగారుపడుతూ, “ఏమైంది అనూ…?” అంటూ ఆమె తలను నిమురుతూ అడిగింది. “ఆ… క్లీనర్.. అక్… రాజేష్… నన్ను…—” ఆంటూ వెక్కి వెక్కి ఏడ్వడం మొదలెట్టింది. అయితే, ఎవరైనా చూస్తారేమోనన్న భయంతో ఏడవడం ఆపేసింది… కానీ, ఆ బెక్కడం మాత్రం ఆగలేదు.

“మ్… చెప్పు… అనూ…—” అంటూ నాస్మిన్ మళ్ళా అడగడంతో జరిగింది మొత్తం అలానే బెక్కుతూ చెప్పేసింది.
అంతా విన్నాక, “పర్లేదులే… అనూ… బాధపడకూ…” అంటూ కవిత ఓదార్చింది.
అంతలో, దీప్తి తమ దగ్గరకు రావడంతో కవిత, “ఏంటే… ఇక్కడేం పని నీకు..?” అంటూ చిరాగ్గా మొహం పెట్టుకుని కసిరినట్టుగా అడిగింది.

“అదే… మీరిక్కడ ఏం మాట్లాడుకుంటున్నారా… అనీ….” అంటూ నసిగింది దీప్తి.
“అది నీలాంటి చిన్నపిల్లలు తెలుసుకునేది కాదే…!” అని కవిత అనగానే దీప్తి మొహం చిన్నబోయింది. అప్పుడే, నాస్మిన్ కవితతో, “తను నువ్వనుకున్నట్టుగా ఇప్పుడు చిన్నపిల్లేం కాదులేవేఁ…. తనకి నీకన్నా ఎక్కువగానే ఆ అనుభవం వుంది…!” అంది.
ఆ మాటకి కవిత కనుబొమ్మలు ముడిపడ్డాయి. నాస్మిన్ వైపు చూస్తూ, “ఏంటే నువ్వనేది?” అనడిగింది.
నాస్మిన్ చిన్నగా నవ్వి దీప్తిని తన పక్కన కూచోబెట్టుకుంటూ, “అది… ల్యాబ్ లో జరిగిన కధ…కవితా…. చాలా సీక్రెట్…. అస్సలు చెప్పకూడదు… అంతేనా దీపూ…!” అంది.
దానికి దీప్తి ఆశ్చర్యపోతూ, “అక్కా… అది…. నీకెలా… అ…—” అని అడిగింది.
“నాకన్నీ అలా తెలిసిపోతాయంతేఁ…!” అంది నాస్మిన్ సీతమ్మ వాకిట్లో సిరిమళ్ళె చెట్టు సినిమాలో హీరోయిన్ అంజలి లాగ తన చున్నీని జడలా తిప్పుతూ.
దీప్తి చిన్నగా ఆలోచించి, “నాతో ఎవరికీ చెప్పొద్దని చెప్పి స-రి-త-క్క నీకు మొత్తం చె-ప్పే-సిం-దా…?” అని మెల్లగా అడిగింది.
కవితకి వాళ్ళ సంభాషణ అస్సలేమీ అర్ధంకాక అయోమయంగా వారిద్దరినీ చూడసాగింది. అనూష కూడా తన దుఃఖాన్ని మరచిపోయి వాళ్ల మాటలని ఆసక్తిగా వింటోంది.
అయితే, నాస్మిన్ వాళ్ళవైపు చూడకుండా దీప్తితో, “నాకు తెలుసని ఆ సరితకే తెలీదులేగానీ… నువ్వు సరిత అంటే గుర్తొచ్చిందీ.. చూసావా అదేం చేస్తుందో… శంకర్ సార్ ఫ్రెండుతో దుప్పట్లో దూరిపోయి..—” అనగానే దీప్తి దానికి బదులుగా, “ఆ… చూసా… శంకర్ సార్ కూడా తక్కువేం కాదు. లావణ్యక్కతో ఆట మొదలెట్టేశాడు తెలుసా…! నేను మొదట్నుంచీ వాళ్లని చూస్తూనే వున్నాను. ఇకపోతే, శంకర్ సార్ ఫ్రెండూ ముందు మన…—” అనబోతుండగా మన కవిత అందుకుని, “ఆఁ… మాకు తెలుసులేఁ… ముందు మీనాక్షీ మేడం చీరలో చెయ్యెట్టాడు… అయినా, వాడు శంకర్ సార్ ఫ్రెండేం కాదు… శిరీష్ సార్ ఫ్రెండు… పేరు అజయ్; పోలీస్. వాడే నన్ను పూ—” అంటూ మళ్ళా తను ఏం చెప్తుందో గుర్తొచ్చి ఆ మాటని మధ్యలో ఆపేసింది.

కవిత ఆ సదరు అజయ్ గురించి పూర్తిగా తెలిసిన విధంగా మాట్లాడటం మిగతా ముగ్గురినీ విస్మయపరచింది. ఇంకా అలా సగం చెప్పి ఆపడంతో ఇంకా ఏం జరిగిందో తెలుసుకోవాలనే కుతూహలం కూడా కలిగింది వారికి.
నాస్మిన్ వెంటనే, “మ్… చెప్పు… కవితా… మధ్యలో ఆపావేఁ…?” అనడగ్గానే కవిత వాళ్ళ వంక ఇబ్బందిగా చూసి, “వదిలేయండే…!” అంది.

నాస్మిన్ వెనక్కి తగ్గలేదు… “ఊహూ… చెప్పాల్సిందే…!” అంది.
మిగతా ఇద్దరూ కూడా తనకి వంత పాడారు. కవిత అనూష ముఖంలోకి చూసింది. కాసేపటి క్రితం వరకూ కన్నీళ్ళతో వున్న తన నయనాలు ఇప్పుడు తన వైపు ఆత్రుతగా చూస్తున్నాయి. ‘అనూష ఇందాక మాతో తనకు కలిగిన బాధని పంచుకుంది… తమని నమ్మింది… ఇప్పుడు నేను చెప్పేది తను ఎవరికీ చెప్పకపోవచ్చు… కానీ, నాస్మిన్… దీపూ… ఎవరికైనా చెప్తే…!’ అని కవిత అనుకుని వాళ్ళతో, “సరే… చెప్తాను… కానీ, ఒక కండిషన్… నాస్మిన్… నువ్వు దీపూ ఇందాక ఏ సీక్రెట్ గురించి మాట్లాడుకుంటున్నారో మాకు చెప్పాలి!” అంది. దీప్తి వెంటనే, “ఊహూ… నేఁ చెప్పను,” అనేసింది. కవిత, “అయితే, నేనూ చెప్పను!” అంటూ మొండిగా అంది.
నాస్మిన్ కి కవిత మేటర్ తెలుసుకోవాలని తెగ ఉబలాటంగా వుంది. అందుకే, దీప్తిని ఒప్పించడానికి ప్రయత్నించింది. “దీపూ… పోనీ చెప్పేయరాదూ… తనెలాగూ తన సీక్రెట్ చెప్పేస్తానంటోందిగా… ఒకవేళ తను నీ సీక్రెట్ బయటపెడితే తన సీక్రెట్ మనం బయటపెట్టే ఛాన్స్ ఎలాగూ వుంటుందిగా… ఒప్పేసుకో…!” అంటూ తెగ బలవంతపెట్టేసరికి దీప్తి కూడా మెల్లగా, “సరే… చెప్తా…!” అంటూ తలూపింది.

ముందర లావణ్య పరిస్థితి మరీ ఘోరంగా తయారయింది. శంకర్ తన సల్వార్ లోనికి చేతిని తీసుకెళ్ళి తన కన్నె బంగారాన్ని కెలుకుతూ అతని వేళ్ళని లోపలికి తొయ్యడానికి ప్రయత్నిస్తూవుంటే తనకి ఆ ఆనందం తట్టుకోలేక కళ్ళలో గిర్రున నీళ్ళు తిరిగాయి. ‘స్… స్…’ అంటూ చిన్నగా మూల్గసాగింది. ఇలాగే, కొనసాగితే, తను నియంత్రణ కోల్పోయి గట్టిగా అరిచేసేలా వుంది. తన వేళ్ళు ఆమె మెత్తని తడిదనపు పూ… గోడలని తాకుతుంటే శంకర్ కి పరమానందంగా వుంది. తేనె రసాలతో తడిచివున్న లావణ్య పువ్వుని ఒక్కసారి చూడాలని అతనికి అనిపించింది. మరో చేత్తో ఆ సల్వార్ బొందుని లాగడానికి యత్నించేసరికి లావణ్య కంగారుగా అతని చేతిని పట్టుకుని, “వద్..దు స్..సర్… నాకు… భయంగా వుంది… ఎవరైనా చూస్తారు..!” అంది. శంకర్ వెంటనే, “ఏం కంగారుపడకు… నేను జస్ట్ నీ పూ… చూడాలనుకుంటున్నాను… అంతే… ఇంకేం చేయను!” అన్నాడు.

లావణ్య ఒకసారి చుట్టూ చూసింది. వెనకాల తన క్లాస్*మేట్స్ నీలవేణి, కమల పడుకుని వున్నారు… మిగిలిన వాళ్ళు కూడా మంచి నిద్రలో వున్నారు. ఇక అటు పక్కన టఫ్ కప్పుకున్న దుప్పటిలో ఏదో ఊగుతూ తనకి కనిపించింది. అది మన సరిత తల అనుకోండీ… తనింకా అతని అంగాన్ని చీకుతోంది. లావణ్య చూపు అజయ్ వైపు చిక్కుకుపోవడంతో శంకర్ కూడా అటు వైపు చూసాడు. వాళ్ళ చూపులు తనని గుచ్చుకున్నాయో ఏమోగానీ అజయ్ తల తిప్పి శంకర్ ని చూసి కొంటెగా నవ్వుతూ, “నీ సామాన్లని చూసుకో బ్రో… నా ప్రాపర్టీ మీద కన్నేయకు…!” అంటూ లావణ్య అందమైన ముఖాన్ని చూసి, “ఒకవేళ ఏమైనా ఎక్స్చేంజ్ ఆఫర్ ఉందా…?” అన్నాడు.

కింద సరిత ఆ మాటలు విని కోపంతో అజయ్ అంగాన్ని చిన్నగా కొరికింది. అజయ్ కొంచెం వణుకుతూ సరిత యోని పెదాలని నలిపేసాడు. ఇది బస్ అయిపోయింది గానీ, లేకపోతే…. సరితని కిందపడేసి ఆమె పువ్వుని కుమ్మేయాలనిపించింది టఫ్ కి! ఒక్కసారి బస్సు హార్స్లీ హిల్స్ చేరనీ… ‘గుంట గుల తీరేవరకూ గునపం పోటు పడేస్తాను’ అనుకున్నాడు. తన చేతులని సరిత కమీజులోనికి తీసుకుపోయి ఆమె దబ్బకాయలను కసాబిసా పిసికేయసాగాడు. సరిత కూడా వేగంగా అజయ్ అంగాన్ని చీకడంతో అతని వృషణాలలోని రసం ఉప్పొంగి ఆమె బంతులని గట్టిగా ఒడిసిపట్టి బుస్సుమని సరిత నోట్లో తన వీర్యాన్ని చిమ్మేసాడు