సిటీ చేరిన దివాకర్ వైజయంతికి ఫోను కొట్టాడు. వైజయంతి వాళ్ళమ్మ ఫోనెత్తి “దివాకర్ నీకు ఫ్యామిలి ఇన్ హోటల్లో ఒక సూట్ రూము బుక్ చేసా అందులో చేరిపో. ఒక్కడివే వుండు. ఫ్రెండ్సు గట్రా అలవ్ చెయ్యకు. సరేనా”అంది.
“ఒక్కడినే ఎందుకు?”
“ఎందుకో నీకు తెలుసని నాకు తెలుసు. ఫోన్ పెట్టేయ్యి . ఈ నాలుగు రోజుల్లో వీలు చూసుకుని వస్తా. నీ మీద మనసు లాగుతుందిరా. చాలా గ్యాపోచ్చిందికదా. నా బుజ్జి నీ బాచీగాడితో తొక్కుడు బిల్లాటకై ఆరాటపడుతున్నది. నామనస్సు కూడా గుంజేస్తున్నది.”
“అంటే అక్కడ నీ కూతురుకు మొగుడితో శోభనం, నీకు నాతోమలి శోభనమా. ఆంటి నాక్కూడా నీ పూవు మకరందాన్ని జుర్రుకోవాలని తెగ మనస్సు లాగేస్తున్నది. నేనోచ్చిమ్దే నీ పంగ పూకు కోసం.”
“ఒరేయ్ నేను పెళ్ళి పనుల్లో బిజీగా వున్నా నీ మాటలల్తో రెచ్చగొట్టకు. నీ మాట లింటుంటే పనులు మానేసు కొచ్చి నీ పక్కలో దూరాలనుంది. ఫోన్పెట్టేస్తున్నా రంకు మొగుడా” అని టక్కున ఫోనేట్టిసింది.
“హుమ్..రెండు మూడు రోజులు పస్తే.. చూద్దాం పెళ్లికొచ్చిన వైజయంతి ఫ్రెండ్సు ఎవ్వరైనా దొరుకుతారేమో” అని మనస్సులో అనుకుని, హోటల్ కెళ్ళి, తానెవరో చెప్పాడు. రిసెప్షనిష్ట్ నవ్వుతూ మీ కోసం సూట్ బుక్కయిందంటు సెకండు ఫ్లోరులోని సూట్ తాళ మిచ్చింది. కీ తీసుకుంటూ రిసెప్షనిస్ట్ వైపు పరిశీల నగా చూసాడు. 25ఏళ్ళుఉంటాయి. చామన ఛాయ, అయిన నల్లకలువ లంటి కళైన ముఖం. అందమైన పెదాలు, వెన్నెలను మింగేసినట్లున్న అందమైన నవ్వు, తీర్చి దిద్దినట్లున్న కనుబొమ్మలు. ఆలిచిప్ప లంటి కళ్ళు, జుంటి తేనెను పులుముకున్నట్లు గులాబి రంగు లిప్స్టిక్ రంగుతో మెరుస్తున్న పెదాలు, రాశి ఎదతో పోటి పడుతున్నట్లున్న స్తనద్వయం. పెళ్ళయ్యినట్లుంది, జాకెట్ పైన, పైటచాటుగా నల్ల పూసల తాడు కన్పిస్తున్నది. 5అడుగుల 8అంగుళాల ఎత్తున్నట్లుంది. అంత లావుకాదు, సన్నం కాదు సరైన దేహా కృతి. కీ తీసుకుంటున్నప్పుడు, రిసెప్షనిస్ట్ వేళ్ళు తాకాయి. వొళ్ళు తిమ్మిరిగా అన్పించింది. కళ్ళెత్తి చూసాడు. వెన్నెలంత చల్లగా తియ్యగా చప్పుడవ్వకుండా, అరవిచ్చిన లేత గులాబీ రెక్కల్లా పెదవుల్ని కదిల్చి నవ్వింది. కళ్ళలోకి సూటిగా చూసింది. ఆ చూపులు గుండెల్లో సూటిగా గుచ్చుకుని అక్కడే పర్మనెంట్గా ఉండి పోయాయి. ఆ నవ్వు దివాకర్ మనస్సు ఎడారిలో ఇసుక తుఫాను రేపింది. దివాకర్ కూడా నవ్వుతూ “మీకు అభ్యంతరం లేక పొతే బాపుగారి బొమ్మలా అందగా వున్న మీ పేరు తెలుసు కోవచ్చా” అన్నాడు. దివాకర్ మాటలు ఆ అమ్మాయికి తగలాస్సిన చోటే తాకాయి. అమ్మాయి ముఖం చిచ్చు బుడ్డిలా వెలిగింది కిసక్కున నవ్వి “నివేదిత”అంది. ముత్యల్లాంటి తెల్లని పలువరుస మీద, కాంతి పడి తళుక్కున ఎర్రటి పెదాల మధ్య మెరిసాయి. “అబ్బా” అంటు దివాకర్ హృదయం వెన్నెల స్నానం చేసినట్లయ్యింది.
“హో నైస్ నేమ్.. నాకిష్ట మైన పేరు. బైదిబై ప్లీజ్ టు మీట్ యూ”అంటు చేతిని ముందుకు చాపాడు, సూటిగా చూస్తూ. నివేదిత కూడా నవ్వుతూ షేక్ హ్యాండిచ్చింది. మల్లెపూలంటి నివేదిత చేతి స్పర్శకు దివాకర్ మనస్సుకు మత్తుగా అన్పించింది. చేతిని మెత్తగా వత్తి వదులుతూ
“సో వుయ్ ఆర్ రాధాకృష్ణులం.. సీ యూ” అన్నాడు నివేదిత కళ్ళలోకి లోతుగా చూస్తూ. దివాకర్ మంత్రం పనిచేసి నట్లుంది. నివేదిత కళ్ళల్లో సిగ్గు మందారాలు పూచాయి. నల్లని బుగ్గలు కొద్దిగా కుంకుమ రంగు పులుముకున్నవి. చేతుల్లో తడబాటు కనపడుతున్నది. గుటకలు వేస్తున్నది సంకోచంతో. సిగ్గు భారం తో కళ్ళు అరక్షణం కిందికి వాల్చి, మల్లి మెల్లిగా కనురెప్పలెత్తి దివాకర్ వైపు ఆనివేదితనగా చూసింది.
“యూ ఆర్ వెల్కం సర్” అంది ఆడు కోకిల్లా మత్తుగా. నివేదిత కళ్ళల్లో తనపట్ల ఇష్టం కనపడింది. “వెళ్ళేలోపు వీలుంటే గోకొచ్చు” అనుకుని, నివేదిత వైపు చూస్తూ “వుంటా” నన్నట్లు తలవూపి లిప్ట్ కేసి నడిచాడు. వెళ్తున్న దివాకర్ను ఆల్చిప్పల్లాంటి కళ్ళను విప్పార్చుకుని ఆనివేదితనగా చూస్తూ వుండిపోయింది. ఎదలో ఎదో గుచ్చుకున్న భావన. తన కిష్ట మైంది దూరమవుతున్న ఫీలింగు నివేదితలో. కొందరితో ఎన్నో ఏళ్లగా పరిచయమున్నామనకు ఎటువంటి ఫీలింగ్సు మదిలో కలగవు. అదేమిటో కొందరితో పరిచయం కొన్ని క్షణాలైన ఆ అనుబంధం ఎన్నో ఏళ్లబంధంగా మనస్సులో నాటుకుంటుంది. దివాకర్ పై నివేదితకు కల్గిన ప్రేమో, ఇష్టమో ఏదైతే నేమి, వారి మధ్య ఎంత దూరం వెళ్తుందో కాలమే చెప్పాలి. రూములో చేరి 15 నిమిషాల పాటు స్నానం చేసి నీటుగా తయారైయ్యాడు.
కిందికి రిసెప్షన్ వద్దకెళ్ళి పెళ్ళి కొచ్చిన వారిలో తనకు తెలిసిన వారున్నరేమో తెలుసుకుందామని, గదికి లాక్ చేసి, లిప్టు వద్దకొచ్చాడు. లిప్టు 4వ ఫ్లోరులో ఉన్నట్లుంది. బటన్ నొక్కాడు. లిప్టు వచ్చి డోరు తెరచు కున్నాక చూస్తే, అందులో వున్నా ఐదుగురు ఆడోళ్ళే. వాళ్ళ అలంకరణ చూస్తే పెళ్లి కొచ్చిన వారే కాకపొతే ఆడపెళ్ళి వారో మగ పెళ్ళి వారో తెలియడం లేదు. అందరు నడి వయస్సు ఆడోళ్ళు.వాళ్ళ
మధ్య తాను గోపికల మధ్య గోపాలుని లావుందనుకుని లోపలి వెళ్ళాలా వద్ద అని సంశయ పడుతుంటే
అందులో ఒకామె దివాకర్ను చూసి.
“అల్లుడు నీవా పెళ్ళికొచ్చావా”అంది . ఎవ్వరా అని చూస్తే పార్వతి అత్త సునందమ్మ. ఆశ్చర్యంగా దివాకర్
” హోఅత్తా నీవేమిటి ఇలా”
సునందమ్మ లిప్టు నుండి బయటికి వచ్చి,లోపలున్న వారితో “నాకోడలు అన్నయ్యా.మాట్లాడి వస్తా మీరెల్లండి”అంది.
అప్పటి వరకు ఎదో అండమాను జైలులో బందీగా వున్నట్లు వున్న సునందకు అల్లుని చూడగానే హాయిగా అన్పించింది. పెళ్ళిమొగుడు తరుపున వచ్చింది సునందమ్మ. పెళ్ళిపనులన్నీ మ్యారేజి ఇవెంట్ వాళ్ల కివ్వ డంతో సునందమ్మకు చెయ్యాలిసిన పనులేవి లేవు. పెళ్ళికివచ్చిన వారితో ఇల్లు ఇరుకవ్వడంతో పెళ్ళికొచ్చి న చుట్టాలతో పాటు సునందమ్మను అదే హోటలుకు పంపారు. సునందమ్మతో పాటు రూములో వున్న వారెవ్వరు సునందమ్మకు తెలిసిన వారుకాదు. వాళ్ళలో వాళ్ళు గలగలా మాట్లాటేసు కుంటుంటే మూగ దానిలా, బోనులో చిక్కుకున్నఎలుకలా అల్లాడుతున్న సునందమ్మకు దేవునిలా కోడలు అన్న దివాకర్ కనపడ్డంతో పోయిన ప్రాణం లేచొచ్చి నట్లయ్యిమ్ది. అందుకే బతుకు జీవుడా యని లిప్టు బయటకొచ్చింది. తనోచ్చిన పెళ్లికే అత్త సునందమ్మ వచ్చిందని అర్థమయింది. ఎటొచ్చితాను అమ్మాయి తరుపు,అత్త అబ్బా యి తరుపు. దివాకర్తో తన పడుతున్న ఇబ్బంది చెప్పి
“నిన్ను చూసాకా మనస్సు కుదట పడింది, మాట్లాడటానికి ఒకమనిషివి దొరికావు. ఉదయం నుంచి మాట్లాడేమనిషి లేక గట్టున పడిన చేపలా గిలగిల లాడాను. నిన్ను చూసాకా నా ప్రాణానికి తెరిపోచ్చింది. గంటో అరగంటో నీతో కాలక్షేపం చెయ్యొచ్చు” అందిసునందమ్మ. ఆడోళ్ళు 5నిమిషాలు నోరిప్పకుండ ఉండటం గగనం. అలాంటిది ఉదయం నుండి అంటే . అత్త మీద దివాకర్కు జాలేసింది.ఎంతైనా అక్కకు స్వయానా అత్త. అత్తా కోడళ్ళు సఖ్యంగా వుండాలంటే నేను ఈ మాత్రమైనా సహాయం చెయ్యాలను కున్నాడు.
“అత్తా ఆగదిలో నీకంత ఇబ్బంది గుంటే ,నీ కభ్యంతరం లేకుంటే నాగదికోచ్చేయ్యి,నేనేలాగు ఒంటరి గున్నాను.”
“నిజమా?నీ ఫ్రెండ్సు వస్తారేమా ఆనక.నీకిబ్బందేమో తరువాత”
“అలాంటిదేమి లేదు. అయినా నీకన్నవారేమి ఎక్కువకాదు. పద నీ లగేజి ఎక్కడుంది అంటు లిప్టు వైపు అడుగులేసాడు.5నిమిషాల్లో సునందమ్మ తన లగేజితో దివాకర్ సూటులోకి వచ్చింది. గది విశాలంగా వుంది, రెండు భాగాలుగా, తగినంత ఫర్నిషరు వుంది. రూము వాతావరణం చూసి హాయిగా ఊపిరి పీల్చుకుంది. గది కొచ్చిన వెంటనే ఫ్రెష్ అప్ అవ్వటానికి బాతురూములో దూరింది. దివాకర్ రిసెప్షను కు ఫోను కొట్టాడు.
నివేదిత పోనేత్తింది.
“హయ్ నివేదిత”అన్నాడు గొంతులో ప్రేమను వోలకపోస్తూ. దివాకర్ గొంతు వినగానే గోపాలుని మురళీ గాన మిన్న గోపికయ్యింది. నివేదిత వొళ్లంత ఒకటే పులకింత.
“హాయ్ దివాకర్..నీకేవిధంగా సహాయ పడగలను.ఏమి కావాలి” తను కూడా గొంతులో తియ్యదనాన్ని మత్తు ను నింపుకుని, మాటల్లో దివాకర్ పై తనకున్న మరులు తెలిసేలా మత్తెక్కిన ఆడు కోయిల్లా మాట్లాడింది. నివేదిత మత్తెక్కించే స్వరం వినగానే, దివాకర్ దేహంలో కూడా ఒక రకమైన ఉత్తేజం ఉద్రేకం కల్గింది. మా ఇద్దరి కెమిస్ట్రీ బాగా కుదిరే టట్లుంది. పెళ్ళయ్యాక నివేదితతో ఒక వారం పాటు ఎక్కడికైనా చెక్కేయ్యాలి” అనుకున్నాడు.
“నివేదిత డార్లింగు నీవు నాకు ఆ విధంగా సహాయ పడగలవు. చేస్తావా ఆ సహాయం. తీరుస్తావా నా మురిపెం” అన్నాడు చిన్నగా మత్తుగా నవ్వుతు. దివాకర్ ఏమి కావాలన్నాడో నివేదితకు అర్థమయ్యింది.కృష్ట అంత త్వరగా డైరెక్టుగా అడిగేసరికి ఆశ్చర్య పడింది. “ఏమో అనుకున్నాను.గురుడు ఫాస్టే. చనువిస్తే చంక నెక్కడం కాదు.మంచ మేక్కిస్తాడు.నాటి బోయ్”అనుకుంది మనస్సులో
“ఏయ్ ఏమిటా దైర్యం మన పరిచయమై పది నిమిషాలైన కాలేదు.అలా డైరెక్టుగా అడిగేస్తావా నాగురించి ఏమనుకున్నావు” బెట్టు సరిగంది.
“కాని నాకు మన బంధం ఇనాటిది కాదనిపిస్తుంది. ఎన్నో ఏళ్లగాకొనసాగుతున్న ప్రేమ బంధ మన్పి స్తుంది. మల్లె పూలంటి మరులు కొల్పే నీ నవ్వు, గుండెలను బాణాల్లా తాకే నీవలపు చూపులు. మతైక్కించే నీ వలపు మాటలు నన్ను నీ దాసుణ్ణి చేసాయి. అప్పుడే అక్కడే నా మనస్సక్కడోదిలేసి వచ్చా. కావల్సితే చూడు అక్కడే నీపాదాల చెంత నా మనస్సు తారాడుతూనే వుంది”.
దివాకర్ మాటలకు గట్టిగా పకపకమని నవ్వింది. అదృష్టం రిసెప్షన్ వద్ద ఎవ్వరు లేరు. నివేదిత నవ్వు దివాకర్ గుండెల్లో గిలి గింతలు పెట్టింది.నవ్వు వినటానికి హాయిగా వుంది.
“ఇలాంటి మాటలాడే మా ఆడోళ్ళను బుట్టలేసు కుంటున్నావా కన్నయ్యా, గోపికాచోరా”
“ఛా అలాంటిదేమీ లేదు. నాగుండె చప్పుడు చెపుతున్న మాట, కావాల్సితే నాగుండె మీద చెవి ఆన్చి విను,ఇక్కడి కొచ్చినప్పటి నుండి నా గుండె రాధా రాదా యని కొట్టుకుంటున్నది. ఎర్రగా పండిన నీ అరచేతుల మీదోట్టు.”
“అమ్మా దొంగ నాచేతుల గోరింటాకు కూడాచూసావా”
“వుమ్ అంతేకాదు. నీ ఎత్తైన గుండెల్లో కొత్తగా కొలువైన నారూపాన్నిచూసా.”
“అబ్బా.నాగుండెల్ని దోచేసావురా”
“అనుమతిస్తే. నీ వొంటి మీద అడ్డున్నవాటిని కూడా తొలగించి,నీ పరువాలను దోచేస్తా”
“వుమ్.ఎవ్వరో ఇటే వస్తున్నారు.ఏమి కావాలో చెప్పండి”
“ఇద్దరికీ సరిపడేలా పాట్ కాఫీ పంపించు”
“వచ్చి పదినిమిషాలు కాలేదు.అప్పుడే బుట్టలో ఎవ్వరి పడేశావు పెళ్ళికొచ్చినోళ్ళను. రూములోకి ఎవ్వరని తెచ్చావు.యంగా? మిడిలా?ఒల్డా”
“అరే రాధా అలాంటిదేమిలేదు.ఆమె మాచెల్లెలి అత్తగారు.ఓకేనా”అన్నాడు.ఆడోళ్ళు ముందు పుట్టి ఆపై అనుమానం పుట్టింది.
అలాగే నంటు ఫోను పెట్టింది. ఊరెళ్ళేలోపు ఎలాగైనా సరే నివేదిత పొలాన్ని దున్నాలని డిసైడ్ అయ్యాడు.
ఇంతలో బాతు రూము నుండి ఫ్రెష్అప్ అయ్యిన సునందమ్మ బయటికొచ్చి, అద్దం ముందు కూర్చొని ముఖం టవలుతో మరోదఫా తుడుచుకుంది, బ్యాగులోని కిట్ తీసి.ముఖానికి మెరుగులు దిద్దుకుంది. లైటుగా ముఖానికి పౌడరద్దింది. ఐబ్రో పెన్సిలుతో కనుబోమ్మలను నీటుగా విల్లు ఆకారంలో కనతల చివరవరకు దిద్దింది. కాజల్ స్టిక్ తీసి కనురెప్పలకు కాటుకనుదిద్దుకుంది, కనురెప్పలంచు లెంబడి పొడగ్గా కాటుక దిద్దింది. నుంచొని తన చీర కట్టుకుని చూసుకుని, కుచ్చిళ్ళను బొడ్డుకిందికి జరిపి సరి చేసింది. మళ్ళి కూర్చొని, జడను ముందు కేసుకుని, దువ్వెనతో తలను సరిచేసుకుని, జడను విప్పి, కూని రాగంతీస్తూ జడను అల్లి విసురుగా వెనక్కేసింది. హ్యాండు బ్యాగునుండి తిలకం స్టిక్కరుతీసి,నుదిటి మీద కనుబొమలకు సెంటరు చూసి పెట్టుకుంది. “ఉహు వుహూ”అని కూనిరాగంతీస్తూ వెనక్కి తిరిగిన సునందమ్మ సోఫాలో దివాకర్ను చూసి అవాక్కయ్యింది. అలవాట్లో పొరబాటు. బాతురూమునుండి బయటి కొచ్చిన సునందమ్మ అల్లుడున్నాడనే విషయం జ్ఞప్తికి లేక ,ఇంట్లో ఒంటరిగా వున్నప్పుడు ఎలా వుంటుం దో అలా ప్రవర్తించింది. సోఫాలో కూర్చుని తన్నేచిన్న దరహాసాన్ని పెదాలపై అలుముకుని చూస్తు న్నాడు. సునందకు బోలెడంత సేగ్గేసింది. “చీ చీ ఇదేమిటి ఇంత బుద్ధి తక్కువగా ప్రవర్తించానేమిటి. అలంకరణ అనగానే మా ఆడోళ్ళకు కింద పైన ముందేనుక కనపడదు.అల్లుడే మనుకున్నాడో నడి వయస్సులో అత్తకు ఈ పడుచు వయ్యరాలెందుకు అనుకున్నాడేమో. అల్లుని ఎదురుగా తన చేష్టలు గురుతోచ్చి సునందమ్మ చెంపల్లో చెంగల్వలు పూచాయి.అయినా ఆడది-అలంకరణ కవల పిల్లలాంటివి అనుకుంది” .క్రిష్ణ అత్త వైపు చూసి, “రా అత్తయ్యా వచ్చి ఇలా కూర్చో ఏమిటి సంగతులు” అంటు మాట కలిపాడు”. దివాకర్కు పక్క నున్న సోఫాలో కూర్చుంది. “ఏమున్నాయి నీవే చెప్పాలి.ఏదో బిజినెస్ మొదలెట్టావంటా ..ఎలా వుంది. వీలుంటే మీ బావను కూడా వ్యాపారంలో కలుపుకో” అంది.
“అలాగేనత్తయా.బావనడుగు. ఆయన ఒకే అంటే మీ ఊరు దగ్గరలో గ్రామాలన్నింటికీ కలిపి ఒక బ్రాంచి ఆఫీసుమీ ఊర్లో పెడదాం”
“అలాగే అల్లుడు’అంది కృతజ్ఞాతాపూర్వకంగా చూస్తూ. ఒకరి వలన మనకు వ్యక్తిగతంగా లాభం కలిగిన, ప్రయోజనం కల్గిన, మేలు జరిగిన వెంటనే ఆ మనిషి మీద మనకు విపరీతమైన ప్రేమ ,అభిమానం ఆనివేదితన కల్గుతాయి. ఇప్పుడు అల్లుడలా మొగుడుని తన వ్యాపారంలో కలుపు కోవటానికి సమ్మతించగానే పైన చెప్పిన మూడు భావనలు సునందమ్మ గుండెల్లో తిష్ట వేశాయి. దివాకర్ వైపు ఆనివేదితనగా, ఇష్టంగా
చూసింది. మునుముందు వారి మధ్య పెనవేసుకోబోయే దానికి పునాది గట్టిగా పడింది.ముందు ముందు వారిద్దరి బంధం మామూలు స్థాయి దాటి ఫెవికాల్ వేసి అతికించి నట్లు బలపడం ఖాయం. మరోఅత్త అల్లు ళ్ళ శృంగార క్యావానికి తొలిరంగం సిద్ధమైంది.
ఇంతలో కాలింగు బెల్ మోగింది. వెళ్లి తలుపు తీసాడు. సర్విష్ బోయ్ కాఫీ పాట్ కప్పులు,సాసర్లు స్పూన్లు, షుగరు క్యుబ్సువున్న ట్రే తెచ్చి టిపాయ్ పై పెట్టాడు. “సర్వు చెయ్యమంటారా సర్” కొద్దిగా ముందు కొంగి వినయంగా అడిగాడు.
“నో థ్యాంక్స్. మేము చేసుకుంటాం”.
“ఒకే సార్”అంటు తలుపేసి బోయ్ వెళ్ళాడు.
దివాకర్ అత్త వైపు నవ్వుతూ చూసి. “అత్తయ్యా స్ట్రాంగా లేక లైటా”
“స్ట్రాంగే”
దివాకర్ రెండు కప్పుల్లో కాఫీ రెడి చేసి ఒక కప్పు అత్త వైపు చాపాడు. సునందమ్మ కప్పు తీసుకునేటప్పుడు ఆమె చేతివేళ్ళ సుతలు దివాకర్ వేళ్ళకు తాకాయి. అదేమిటో వేళ్ళస్పర్శకు అనుకోకుండా యిద్దరి వొంట్లో ఓ రకమైన వింత అనుభూతి కల్గింది. ఇద్దరి తనువుల్లో ఒకరకమైన జల్లుమన్నఫీలింగు. మనసు మూలల్లో ఎక్కడో ఒక అలౌకిక మధురభావన పుట్టింది. ఇద్దరు ఒకర్నొకరు కళ్ళలోకి చూసారు. ఒక నిమిషమలా కళ్లార్పకుండా తమకు తెలియ కుండానే చూసుకున్నారు. ఒకరికళ్ళనుండి మరొకరి కళ్ళలోకి ఎదో తెలియని విద్యుతాయస్కాంత తరంగాలు ప్రసరించి నట్లయ్యింది. ఇద్దరి మనసులో ఎదో తెలియని కలవర మైంది. ఇద్దరి గుండెల్లోఎదో తెలియని తటబాటు, తబ్బిబ్బు. సునందమ్మ చటుక్కున కళ్ళుదింపుకుంది. రెండు గుక్కలు కాఫీ తాగింది. ఒక రకమైనచిమ చిటిక్కుమంటే విన్పించే నిశ్శబ్దం గదిలో. ఎందుకో ఏమో అప్రయత్నంగా మళ్ళి కళ్ళెత్తి చూసింది. దివాకర్ ఇంకా అత్తవైపే సూటిగా చూస్తూ కాఫీ చప్పరిస్తున్నాడు. దివాకర్ కళ్ళలో ఏదో తెలియని ఆకర్షణనుంది. అల్లుని చూపుల్లో ఏదోమాయ వుంది. చూపులు తప్పిం చాలని మనస్సులో అనుకున్నా అదేమిటో చూపులు మరల్చలేకున్నది. అల్లుని చూపుల్లో చూపులు కలిపేసింది. అలా అల్లుని కళ్ళలోకి చూస్తూ కాఫీ తాగుతుంటే మత్తుగా గమత్తుగా వుంది. ఇద్దరి గుండెల్లో అలజడి. గదిలో ఒకమగ ఆడ అలా ఏకాంతంగా వుంటేతప్పని సరిగా ఇలాంటి సంఘటనలు, అంటే అనుకోకుండా చూపుల్లో చూపు కలిపే సంఘటనలు జరుగుతాయి.కొన్ని సంఘటనలు రెండు మూడు సార్లు రిఫిట్ అయ్యి వారి మధ్య బంధం బలపడి ఇద్దరు ఒకటవ్వుతారు. కొన్ని సంఘటనలు నీటి బుడగ ల్లా పేలి అక్కడితో ఆగిపోతాయి. ఇక్కడ దివాకర్ సునందమ్మ మధ్య బంధం తొడబంధంగా మారడం తధ్యం. వాళ్లోచ్చిన పెళ్లి అయ్యేలోపు వీళ్ళిద్దరి బంధం రావి చెట్టు, వేప చెట్టులా పెనవేసు కోవడం ఖాయం. అత్తా అల్లుళ్ళ రతికేళిని చూసే అదృష్టం ఆ గదికి, అత్తాల్లుళ్ళ నగ్న దేహాలను తాకే మోసే అదృష్టం ఆ పరుపుకు, అత్తా అల్లుళ్ళ నగ్న అందాలను కళ్లార్ప కుండ చూసి తరించే అదృష్టం గదిలోని లైట్లకు కల్గబోతున్నది . ఇదినిజం. అలా ఒకరి కళ్ళోలోకి ఇంకొరు తపనగా, కోరికగా చూస్తూ కాఫీ తాగారు. స్వయానా అక్క అత్తతో ఇలా ఒక విచిత్ర మైన పరిచయం ఏర్పడుతుందని కలలో కూడా అనుకోలేదు, సునంద కూడా డిటో. జీవితంలో అంతే అనుకోకుండా మనకు తెలిసన వారితో అప్పటి వరకు ఉహించని, మనస్సులో తలవని బంధాలు, అనుబంధాలు ఏర్పడుతాయి. కొన్ని సుఖాంతం కొన్ని విషాదాంతం అవుతాయి. మాట్లల్లో చెప్పలేని భావనలను, మనస్సులోని అంతరంగాన్ని కళ్ళు మౌనంగానే అవతలి మనిషికి అవగతం చేస్తాయి. కొందరాడాళ్ళు ముఖం కనపడకుండా ముసుకేసుకుని వున్నా వాళ్ళు మన వైపు సూటిగా చూసినప్పుడు, ఆకళ్ళు అయస్కాంతంలా మన మనస్సును మనకు తెలియకుండా లాగేసు కుంటాయి. చూపులు మరల్చాలన్న మరల్చలేము. అలా గుడ్లప్పగించి చూస్తూ వుండి పోతాం. మనలో తెలియని కలవరపాటు కల్గుతుంది. గుండెల్లో ఎదో చెప్పలేని గడిబిడి జరుగుతుంది. ఇలా ఎదో చెప్పలేని అవస్థలో మనముండగానే చూపులు తిప్పేసుకుని తుర్రు మంటారు. ఇకా రాత్రి వరకు ఆ చూపులు వెంటాడు తుంటునే ఉంటాయి. ఒక్కోసారి రెండు మూడు రోజులు అలామదిలో మెదిలి నిద్ర లేని రాత్రులు గడుపు తారు. ఒక ఆడది ఒక మగాణ్ణి ముగ్గులోకి దింపాలంటే కళ్ళచూపులే చాలు. అందుకే ఆడదానికై ఎన్నో యుద్దాలు జరిగాయి. మునుముందు జరుగుతాయి కూడా.జరుగుతూనే ఉంటాయి.
ఇద్దరి మధ్య నెలకొన్న మంచుగడ్డలాంటి మౌనాన్ని సునందమ్మే మొదట బద్దలు కొట్టింది.
“ఏం టల్లుడు మాకు పప్పన్నం ఎప్పుడు పెడతావు” . “ఇప్పుడే కదత్త చదువైమ్ది. బిజినెస్ ఒకగాడిలో పడినాక చేసుకుంటా. అప్పుడే పెళ్ళికి తొందరేముంది”
“అవున్లే .ఇప్పుడు మీ కుర్రాళ్ళకు పెళ్లికేమి తొందర. పెళ్ళయ్యాక పెళ్ళాంతో చేసేవన్నీ పెళ్ళికి ముందే అనుభవించేస్తుంటే పెళ్ళెందుకు, పెళ్లామేందుకు” అల్లున్ని ఉడికిస్తూ అంది.
“పో అత్తా నీవు మరీను”ఆన్నాడు బిడియంగా. అత్త అలానేరుగా మ్యాటరులోకి దిగితే కాస్త ఇబ్బందిగా అన్పించింది.
“అవును హైదరాబాదులో అమ్మాయిలు బాగా ఫాస్టు ఆటగా. మరి నీకేవ్వరు గర్ల్ ఫ్రెండ్సు లేరా?వుండే వుంటారు లే. అందులో ఎవ్వర్నన్న పెళ్లి వరకు తెచ్చావా లేక బెడ్ వరకే పరిమితమా”
దివాకర్కు గొంతులో పచ్చి వెలక్కాయ ఇరుక్కున్నట్టయ్యింది. అమ్మ వయస్సున్న అత్తతో, అప్పటివరకు అంత చనువుగా లేని ఆమెకు ఏమని రిప్లై ఇవ్వాలో అర్థం కాలేదు. బదులేమీ ఇవ్వక మౌనంగా వుండి పోయాడు. గతంలో దివాకర్ను సునందమ్మ ఎన్నో సార్లు కలసిన ఇద్దరి మధ్య మామూలు పలకరింపులు పొడి పొడిగా తప్ప ఇంత సన్నిహితంగా మాట్లాడింది లేదు. ఇద్దరి మధ్య ఏర్పడిన ఏకాంత సాన్నిహిత్యం కొత్త దారులు తొక్కుతున్నది.
“అబ్బే అలాంటి దేమి లేదు” గొంతు పెగల్చుకుని చెప్పాడు.
“అంటే అసలు గర్ల్ ఫ్రెండ్సే లేరనా?పెళ్ళివరకు రాలేదనా. అయినా కంటికి నదురుగా కన్పిస్తున్న నీ లాంటి అందగాడిని ఏ ఆడపిల్ల వదులుతుందబ్బా”
అత్త మాటలు దివాకర్ను మరింత ఇరకాటంలోకి నెట్టాయి. దివాకర్ కూడా అత్త చొరవ చూసి ధైర్యం వచ్చింది.
“హీ హీ.అది అది వున్నారు కాని పెళ్ళి వరకు రాలేదు. నీవన్నట్లు ఫుడ్డు-బెడ్డు వరకే. కాలేజయ్యాక కలిసిందేలేదు .ఎవ్వరికి వారు యమునా తీరే”.
అల్లునితో అలా మాట్లాడుతుంటే సునందమ్మకు ఎదో హాయిగా వుంది. గమ్మత్తుగా వుంది. కుర్రాడితో అలాంటి విషయాలు మాట్లాడు తుంటే సునందమ్మ మనసులో ఉల్లాసంగా ఉంది. వొంట్లో కూడా ఒక రకమైన పులకింతగా వుంది.
“ఏలాంటమ్మాయి కావాలనుకుంటున్నావో చెప్పు. నాఎరికలో ఎవ్వరైనా వుంటే సిఫారస్సు చేస్తా”
దివాకర్ అత్త కళ్ళలోకి ఒక నిమిషం సూటిగా కన్నార్పకుండ చేసాడు. ఆ చూపులు సునందమ్మ గుండెలో గుబులు రేపింది. మెదడు పొరల్లో ఏదో చిన్న కలవరం.
ఇంకా ఉంది.
“ఒక్కడినే ఎందుకు?”
“ఎందుకో నీకు తెలుసని నాకు తెలుసు. ఫోన్ పెట్టేయ్యి . ఈ నాలుగు రోజుల్లో వీలు చూసుకుని వస్తా. నీ మీద మనసు లాగుతుందిరా. చాలా గ్యాపోచ్చిందికదా. నా బుజ్జి నీ బాచీగాడితో తొక్కుడు బిల్లాటకై ఆరాటపడుతున్నది. నామనస్సు కూడా గుంజేస్తున్నది.”
“అంటే అక్కడ నీ కూతురుకు మొగుడితో శోభనం, నీకు నాతోమలి శోభనమా. ఆంటి నాక్కూడా నీ పూవు మకరందాన్ని జుర్రుకోవాలని తెగ మనస్సు లాగేస్తున్నది. నేనోచ్చిమ్దే నీ పంగ పూకు కోసం.”
“ఒరేయ్ నేను పెళ్ళి పనుల్లో బిజీగా వున్నా నీ మాటలల్తో రెచ్చగొట్టకు. నీ మాట లింటుంటే పనులు మానేసు కొచ్చి నీ పక్కలో దూరాలనుంది. ఫోన్పెట్టేస్తున్నా రంకు మొగుడా” అని టక్కున ఫోనేట్టిసింది.
“హుమ్..రెండు మూడు రోజులు పస్తే.. చూద్దాం పెళ్లికొచ్చిన వైజయంతి ఫ్రెండ్సు ఎవ్వరైనా దొరుకుతారేమో” అని మనస్సులో అనుకుని, హోటల్ కెళ్ళి, తానెవరో చెప్పాడు. రిసెప్షనిష్ట్ నవ్వుతూ మీ కోసం సూట్ బుక్కయిందంటు సెకండు ఫ్లోరులోని సూట్ తాళ మిచ్చింది. కీ తీసుకుంటూ రిసెప్షనిస్ట్ వైపు పరిశీల నగా చూసాడు. 25ఏళ్ళుఉంటాయి. చామన ఛాయ, అయిన నల్లకలువ లంటి కళైన ముఖం. అందమైన పెదాలు, వెన్నెలను మింగేసినట్లున్న అందమైన నవ్వు, తీర్చి దిద్దినట్లున్న కనుబొమ్మలు. ఆలిచిప్ప లంటి కళ్ళు, జుంటి తేనెను పులుముకున్నట్లు గులాబి రంగు లిప్స్టిక్ రంగుతో మెరుస్తున్న పెదాలు, రాశి ఎదతో పోటి పడుతున్నట్లున్న స్తనద్వయం. పెళ్ళయ్యినట్లుంది, జాకెట్ పైన, పైటచాటుగా నల్ల పూసల తాడు కన్పిస్తున్నది. 5అడుగుల 8అంగుళాల ఎత్తున్నట్లుంది. అంత లావుకాదు, సన్నం కాదు సరైన దేహా కృతి. కీ తీసుకుంటున్నప్పుడు, రిసెప్షనిస్ట్ వేళ్ళు తాకాయి. వొళ్ళు తిమ్మిరిగా అన్పించింది. కళ్ళెత్తి చూసాడు. వెన్నెలంత చల్లగా తియ్యగా చప్పుడవ్వకుండా, అరవిచ్చిన లేత గులాబీ రెక్కల్లా పెదవుల్ని కదిల్చి నవ్వింది. కళ్ళలోకి సూటిగా చూసింది. ఆ చూపులు గుండెల్లో సూటిగా గుచ్చుకుని అక్కడే పర్మనెంట్గా ఉండి పోయాయి. ఆ నవ్వు దివాకర్ మనస్సు ఎడారిలో ఇసుక తుఫాను రేపింది. దివాకర్ కూడా నవ్వుతూ “మీకు అభ్యంతరం లేక పొతే బాపుగారి బొమ్మలా అందగా వున్న మీ పేరు తెలుసు కోవచ్చా” అన్నాడు. దివాకర్ మాటలు ఆ అమ్మాయికి తగలాస్సిన చోటే తాకాయి. అమ్మాయి ముఖం చిచ్చు బుడ్డిలా వెలిగింది కిసక్కున నవ్వి “నివేదిత”అంది. ముత్యల్లాంటి తెల్లని పలువరుస మీద, కాంతి పడి తళుక్కున ఎర్రటి పెదాల మధ్య మెరిసాయి. “అబ్బా” అంటు దివాకర్ హృదయం వెన్నెల స్నానం చేసినట్లయ్యింది.
“హో నైస్ నేమ్.. నాకిష్ట మైన పేరు. బైదిబై ప్లీజ్ టు మీట్ యూ”అంటు చేతిని ముందుకు చాపాడు, సూటిగా చూస్తూ. నివేదిత కూడా నవ్వుతూ షేక్ హ్యాండిచ్చింది. మల్లెపూలంటి నివేదిత చేతి స్పర్శకు దివాకర్ మనస్సుకు మత్తుగా అన్పించింది. చేతిని మెత్తగా వత్తి వదులుతూ
“సో వుయ్ ఆర్ రాధాకృష్ణులం.. సీ యూ” అన్నాడు నివేదిత కళ్ళలోకి లోతుగా చూస్తూ. దివాకర్ మంత్రం పనిచేసి నట్లుంది. నివేదిత కళ్ళల్లో సిగ్గు మందారాలు పూచాయి. నల్లని బుగ్గలు కొద్దిగా కుంకుమ రంగు పులుముకున్నవి. చేతుల్లో తడబాటు కనపడుతున్నది. గుటకలు వేస్తున్నది సంకోచంతో. సిగ్గు భారం తో కళ్ళు అరక్షణం కిందికి వాల్చి, మల్లి మెల్లిగా కనురెప్పలెత్తి దివాకర్ వైపు ఆనివేదితనగా చూసింది.
“యూ ఆర్ వెల్కం సర్” అంది ఆడు కోకిల్లా మత్తుగా. నివేదిత కళ్ళల్లో తనపట్ల ఇష్టం కనపడింది. “వెళ్ళేలోపు వీలుంటే గోకొచ్చు” అనుకుని, నివేదిత వైపు చూస్తూ “వుంటా” నన్నట్లు తలవూపి లిప్ట్ కేసి నడిచాడు. వెళ్తున్న దివాకర్ను ఆల్చిప్పల్లాంటి కళ్ళను విప్పార్చుకుని ఆనివేదితనగా చూస్తూ వుండిపోయింది. ఎదలో ఎదో గుచ్చుకున్న భావన. తన కిష్ట మైంది దూరమవుతున్న ఫీలింగు నివేదితలో. కొందరితో ఎన్నో ఏళ్లగా పరిచయమున్నామనకు ఎటువంటి ఫీలింగ్సు మదిలో కలగవు. అదేమిటో కొందరితో పరిచయం కొన్ని క్షణాలైన ఆ అనుబంధం ఎన్నో ఏళ్లబంధంగా మనస్సులో నాటుకుంటుంది. దివాకర్ పై నివేదితకు కల్గిన ప్రేమో, ఇష్టమో ఏదైతే నేమి, వారి మధ్య ఎంత దూరం వెళ్తుందో కాలమే చెప్పాలి. రూములో చేరి 15 నిమిషాల పాటు స్నానం చేసి నీటుగా తయారైయ్యాడు.
కిందికి రిసెప్షన్ వద్దకెళ్ళి పెళ్ళి కొచ్చిన వారిలో తనకు తెలిసిన వారున్నరేమో తెలుసుకుందామని, గదికి లాక్ చేసి, లిప్టు వద్దకొచ్చాడు. లిప్టు 4వ ఫ్లోరులో ఉన్నట్లుంది. బటన్ నొక్కాడు. లిప్టు వచ్చి డోరు తెరచు కున్నాక చూస్తే, అందులో వున్నా ఐదుగురు ఆడోళ్ళే. వాళ్ళ అలంకరణ చూస్తే పెళ్లి కొచ్చిన వారే కాకపొతే ఆడపెళ్ళి వారో మగ పెళ్ళి వారో తెలియడం లేదు. అందరు నడి వయస్సు ఆడోళ్ళు.వాళ్ళ
మధ్య తాను గోపికల మధ్య గోపాలుని లావుందనుకుని లోపలి వెళ్ళాలా వద్ద అని సంశయ పడుతుంటే
అందులో ఒకామె దివాకర్ను చూసి.
“అల్లుడు నీవా పెళ్ళికొచ్చావా”అంది . ఎవ్వరా అని చూస్తే పార్వతి అత్త సునందమ్మ. ఆశ్చర్యంగా దివాకర్
” హోఅత్తా నీవేమిటి ఇలా”
సునందమ్మ లిప్టు నుండి బయటికి వచ్చి,లోపలున్న వారితో “నాకోడలు అన్నయ్యా.మాట్లాడి వస్తా మీరెల్లండి”అంది.
అప్పటి వరకు ఎదో అండమాను జైలులో బందీగా వున్నట్లు వున్న సునందకు అల్లుని చూడగానే హాయిగా అన్పించింది. పెళ్ళిమొగుడు తరుపున వచ్చింది సునందమ్మ. పెళ్ళిపనులన్నీ మ్యారేజి ఇవెంట్ వాళ్ల కివ్వ డంతో సునందమ్మకు చెయ్యాలిసిన పనులేవి లేవు. పెళ్ళికివచ్చిన వారితో ఇల్లు ఇరుకవ్వడంతో పెళ్ళికొచ్చి న చుట్టాలతో పాటు సునందమ్మను అదే హోటలుకు పంపారు. సునందమ్మతో పాటు రూములో వున్న వారెవ్వరు సునందమ్మకు తెలిసిన వారుకాదు. వాళ్ళలో వాళ్ళు గలగలా మాట్లాటేసు కుంటుంటే మూగ దానిలా, బోనులో చిక్కుకున్నఎలుకలా అల్లాడుతున్న సునందమ్మకు దేవునిలా కోడలు అన్న దివాకర్ కనపడ్డంతో పోయిన ప్రాణం లేచొచ్చి నట్లయ్యిమ్ది. అందుకే బతుకు జీవుడా యని లిప్టు బయటకొచ్చింది. తనోచ్చిన పెళ్లికే అత్త సునందమ్మ వచ్చిందని అర్థమయింది. ఎటొచ్చితాను అమ్మాయి తరుపు,అత్త అబ్బా యి తరుపు. దివాకర్తో తన పడుతున్న ఇబ్బంది చెప్పి
“నిన్ను చూసాకా మనస్సు కుదట పడింది, మాట్లాడటానికి ఒకమనిషివి దొరికావు. ఉదయం నుంచి మాట్లాడేమనిషి లేక గట్టున పడిన చేపలా గిలగిల లాడాను. నిన్ను చూసాకా నా ప్రాణానికి తెరిపోచ్చింది. గంటో అరగంటో నీతో కాలక్షేపం చెయ్యొచ్చు” అందిసునందమ్మ. ఆడోళ్ళు 5నిమిషాలు నోరిప్పకుండ ఉండటం గగనం. అలాంటిది ఉదయం నుండి అంటే . అత్త మీద దివాకర్కు జాలేసింది.ఎంతైనా అక్కకు స్వయానా అత్త. అత్తా కోడళ్ళు సఖ్యంగా వుండాలంటే నేను ఈ మాత్రమైనా సహాయం చెయ్యాలను కున్నాడు.
“అత్తా ఆగదిలో నీకంత ఇబ్బంది గుంటే ,నీ కభ్యంతరం లేకుంటే నాగదికోచ్చేయ్యి,నేనేలాగు ఒంటరి గున్నాను.”
“నిజమా?నీ ఫ్రెండ్సు వస్తారేమా ఆనక.నీకిబ్బందేమో తరువాత”
“అలాంటిదేమి లేదు. అయినా నీకన్నవారేమి ఎక్కువకాదు. పద నీ లగేజి ఎక్కడుంది అంటు లిప్టు వైపు అడుగులేసాడు.5నిమిషాల్లో సునందమ్మ తన లగేజితో దివాకర్ సూటులోకి వచ్చింది. గది విశాలంగా వుంది, రెండు భాగాలుగా, తగినంత ఫర్నిషరు వుంది. రూము వాతావరణం చూసి హాయిగా ఊపిరి పీల్చుకుంది. గది కొచ్చిన వెంటనే ఫ్రెష్ అప్ అవ్వటానికి బాతురూములో దూరింది. దివాకర్ రిసెప్షను కు ఫోను కొట్టాడు.
నివేదిత పోనేత్తింది.
“హయ్ నివేదిత”అన్నాడు గొంతులో ప్రేమను వోలకపోస్తూ. దివాకర్ గొంతు వినగానే గోపాలుని మురళీ గాన మిన్న గోపికయ్యింది. నివేదిత వొళ్లంత ఒకటే పులకింత.
“హాయ్ దివాకర్..నీకేవిధంగా సహాయ పడగలను.ఏమి కావాలి” తను కూడా గొంతులో తియ్యదనాన్ని మత్తు ను నింపుకుని, మాటల్లో దివాకర్ పై తనకున్న మరులు తెలిసేలా మత్తెక్కిన ఆడు కోయిల్లా మాట్లాడింది. నివేదిత మత్తెక్కించే స్వరం వినగానే, దివాకర్ దేహంలో కూడా ఒక రకమైన ఉత్తేజం ఉద్రేకం కల్గింది. మా ఇద్దరి కెమిస్ట్రీ బాగా కుదిరే టట్లుంది. పెళ్ళయ్యాక నివేదితతో ఒక వారం పాటు ఎక్కడికైనా చెక్కేయ్యాలి” అనుకున్నాడు.
“నివేదిత డార్లింగు నీవు నాకు ఆ విధంగా సహాయ పడగలవు. చేస్తావా ఆ సహాయం. తీరుస్తావా నా మురిపెం” అన్నాడు చిన్నగా మత్తుగా నవ్వుతు. దివాకర్ ఏమి కావాలన్నాడో నివేదితకు అర్థమయ్యింది.కృష్ట అంత త్వరగా డైరెక్టుగా అడిగేసరికి ఆశ్చర్య పడింది. “ఏమో అనుకున్నాను.గురుడు ఫాస్టే. చనువిస్తే చంక నెక్కడం కాదు.మంచ మేక్కిస్తాడు.నాటి బోయ్”అనుకుంది మనస్సులో
“ఏయ్ ఏమిటా దైర్యం మన పరిచయమై పది నిమిషాలైన కాలేదు.అలా డైరెక్టుగా అడిగేస్తావా నాగురించి ఏమనుకున్నావు” బెట్టు సరిగంది.
“కాని నాకు మన బంధం ఇనాటిది కాదనిపిస్తుంది. ఎన్నో ఏళ్లగాకొనసాగుతున్న ప్రేమ బంధ మన్పి స్తుంది. మల్లె పూలంటి మరులు కొల్పే నీ నవ్వు, గుండెలను బాణాల్లా తాకే నీవలపు చూపులు. మతైక్కించే నీ వలపు మాటలు నన్ను నీ దాసుణ్ణి చేసాయి. అప్పుడే అక్కడే నా మనస్సక్కడోదిలేసి వచ్చా. కావల్సితే చూడు అక్కడే నీపాదాల చెంత నా మనస్సు తారాడుతూనే వుంది”.
దివాకర్ మాటలకు గట్టిగా పకపకమని నవ్వింది. అదృష్టం రిసెప్షన్ వద్ద ఎవ్వరు లేరు. నివేదిత నవ్వు దివాకర్ గుండెల్లో గిలి గింతలు పెట్టింది.నవ్వు వినటానికి హాయిగా వుంది.
“ఇలాంటి మాటలాడే మా ఆడోళ్ళను బుట్టలేసు కుంటున్నావా కన్నయ్యా, గోపికాచోరా”
“ఛా అలాంటిదేమీ లేదు. నాగుండె చప్పుడు చెపుతున్న మాట, కావాల్సితే నాగుండె మీద చెవి ఆన్చి విను,ఇక్కడి కొచ్చినప్పటి నుండి నా గుండె రాధా రాదా యని కొట్టుకుంటున్నది. ఎర్రగా పండిన నీ అరచేతుల మీదోట్టు.”
“అమ్మా దొంగ నాచేతుల గోరింటాకు కూడాచూసావా”
“వుమ్ అంతేకాదు. నీ ఎత్తైన గుండెల్లో కొత్తగా కొలువైన నారూపాన్నిచూసా.”
“అబ్బా.నాగుండెల్ని దోచేసావురా”
“అనుమతిస్తే. నీ వొంటి మీద అడ్డున్నవాటిని కూడా తొలగించి,నీ పరువాలను దోచేస్తా”
“వుమ్.ఎవ్వరో ఇటే వస్తున్నారు.ఏమి కావాలో చెప్పండి”
“ఇద్దరికీ సరిపడేలా పాట్ కాఫీ పంపించు”
“వచ్చి పదినిమిషాలు కాలేదు.అప్పుడే బుట్టలో ఎవ్వరి పడేశావు పెళ్ళికొచ్చినోళ్ళను. రూములోకి ఎవ్వరని తెచ్చావు.యంగా? మిడిలా?ఒల్డా”
“అరే రాధా అలాంటిదేమిలేదు.ఆమె మాచెల్లెలి అత్తగారు.ఓకేనా”అన్నాడు.ఆడోళ్ళు ముందు పుట్టి ఆపై అనుమానం పుట్టింది.
అలాగే నంటు ఫోను పెట్టింది. ఊరెళ్ళేలోపు ఎలాగైనా సరే నివేదిత పొలాన్ని దున్నాలని డిసైడ్ అయ్యాడు.
ఇంతలో బాతు రూము నుండి ఫ్రెష్అప్ అయ్యిన సునందమ్మ బయటికొచ్చి, అద్దం ముందు కూర్చొని ముఖం టవలుతో మరోదఫా తుడుచుకుంది, బ్యాగులోని కిట్ తీసి.ముఖానికి మెరుగులు దిద్దుకుంది. లైటుగా ముఖానికి పౌడరద్దింది. ఐబ్రో పెన్సిలుతో కనుబోమ్మలను నీటుగా విల్లు ఆకారంలో కనతల చివరవరకు దిద్దింది. కాజల్ స్టిక్ తీసి కనురెప్పలకు కాటుకనుదిద్దుకుంది, కనురెప్పలంచు లెంబడి పొడగ్గా కాటుక దిద్దింది. నుంచొని తన చీర కట్టుకుని చూసుకుని, కుచ్చిళ్ళను బొడ్డుకిందికి జరిపి సరి చేసింది. మళ్ళి కూర్చొని, జడను ముందు కేసుకుని, దువ్వెనతో తలను సరిచేసుకుని, జడను విప్పి, కూని రాగంతీస్తూ జడను అల్లి విసురుగా వెనక్కేసింది. హ్యాండు బ్యాగునుండి తిలకం స్టిక్కరుతీసి,నుదిటి మీద కనుబొమలకు సెంటరు చూసి పెట్టుకుంది. “ఉహు వుహూ”అని కూనిరాగంతీస్తూ వెనక్కి తిరిగిన సునందమ్మ సోఫాలో దివాకర్ను చూసి అవాక్కయ్యింది. అలవాట్లో పొరబాటు. బాతురూమునుండి బయటి కొచ్చిన సునందమ్మ అల్లుడున్నాడనే విషయం జ్ఞప్తికి లేక ,ఇంట్లో ఒంటరిగా వున్నప్పుడు ఎలా వుంటుం దో అలా ప్రవర్తించింది. సోఫాలో కూర్చుని తన్నేచిన్న దరహాసాన్ని పెదాలపై అలుముకుని చూస్తు న్నాడు. సునందకు బోలెడంత సేగ్గేసింది. “చీ చీ ఇదేమిటి ఇంత బుద్ధి తక్కువగా ప్రవర్తించానేమిటి. అలంకరణ అనగానే మా ఆడోళ్ళకు కింద పైన ముందేనుక కనపడదు.అల్లుడే మనుకున్నాడో నడి వయస్సులో అత్తకు ఈ పడుచు వయ్యరాలెందుకు అనుకున్నాడేమో. అల్లుని ఎదురుగా తన చేష్టలు గురుతోచ్చి సునందమ్మ చెంపల్లో చెంగల్వలు పూచాయి.అయినా ఆడది-అలంకరణ కవల పిల్లలాంటివి అనుకుంది” .క్రిష్ణ అత్త వైపు చూసి, “రా అత్తయ్యా వచ్చి ఇలా కూర్చో ఏమిటి సంగతులు” అంటు మాట కలిపాడు”. దివాకర్కు పక్క నున్న సోఫాలో కూర్చుంది. “ఏమున్నాయి నీవే చెప్పాలి.ఏదో బిజినెస్ మొదలెట్టావంటా ..ఎలా వుంది. వీలుంటే మీ బావను కూడా వ్యాపారంలో కలుపుకో” అంది.
“అలాగేనత్తయా.బావనడుగు. ఆయన ఒకే అంటే మీ ఊరు దగ్గరలో గ్రామాలన్నింటికీ కలిపి ఒక బ్రాంచి ఆఫీసుమీ ఊర్లో పెడదాం”
“అలాగే అల్లుడు’అంది కృతజ్ఞాతాపూర్వకంగా చూస్తూ. ఒకరి వలన మనకు వ్యక్తిగతంగా లాభం కలిగిన, ప్రయోజనం కల్గిన, మేలు జరిగిన వెంటనే ఆ మనిషి మీద మనకు విపరీతమైన ప్రేమ ,అభిమానం ఆనివేదితన కల్గుతాయి. ఇప్పుడు అల్లుడలా మొగుడుని తన వ్యాపారంలో కలుపు కోవటానికి సమ్మతించగానే పైన చెప్పిన మూడు భావనలు సునందమ్మ గుండెల్లో తిష్ట వేశాయి. దివాకర్ వైపు ఆనివేదితనగా, ఇష్టంగా
చూసింది. మునుముందు వారి మధ్య పెనవేసుకోబోయే దానికి పునాది గట్టిగా పడింది.ముందు ముందు వారిద్దరి బంధం మామూలు స్థాయి దాటి ఫెవికాల్ వేసి అతికించి నట్లు బలపడం ఖాయం. మరోఅత్త అల్లు ళ్ళ శృంగార క్యావానికి తొలిరంగం సిద్ధమైంది.
ఇంతలో కాలింగు బెల్ మోగింది. వెళ్లి తలుపు తీసాడు. సర్విష్ బోయ్ కాఫీ పాట్ కప్పులు,సాసర్లు స్పూన్లు, షుగరు క్యుబ్సువున్న ట్రే తెచ్చి టిపాయ్ పై పెట్టాడు. “సర్వు చెయ్యమంటారా సర్” కొద్దిగా ముందు కొంగి వినయంగా అడిగాడు.
“నో థ్యాంక్స్. మేము చేసుకుంటాం”.
“ఒకే సార్”అంటు తలుపేసి బోయ్ వెళ్ళాడు.
దివాకర్ అత్త వైపు నవ్వుతూ చూసి. “అత్తయ్యా స్ట్రాంగా లేక లైటా”
“స్ట్రాంగే”
దివాకర్ రెండు కప్పుల్లో కాఫీ రెడి చేసి ఒక కప్పు అత్త వైపు చాపాడు. సునందమ్మ కప్పు తీసుకునేటప్పుడు ఆమె చేతివేళ్ళ సుతలు దివాకర్ వేళ్ళకు తాకాయి. అదేమిటో వేళ్ళస్పర్శకు అనుకోకుండా యిద్దరి వొంట్లో ఓ రకమైన వింత అనుభూతి కల్గింది. ఇద్దరి తనువుల్లో ఒకరకమైన జల్లుమన్నఫీలింగు. మనసు మూలల్లో ఎక్కడో ఒక అలౌకిక మధురభావన పుట్టింది. ఇద్దరు ఒకర్నొకరు కళ్ళలోకి చూసారు. ఒక నిమిషమలా కళ్లార్పకుండా తమకు తెలియ కుండానే చూసుకున్నారు. ఒకరికళ్ళనుండి మరొకరి కళ్ళలోకి ఎదో తెలియని విద్యుతాయస్కాంత తరంగాలు ప్రసరించి నట్లయ్యింది. ఇద్దరి మనసులో ఎదో తెలియని కలవర మైంది. ఇద్దరి గుండెల్లోఎదో తెలియని తటబాటు, తబ్బిబ్బు. సునందమ్మ చటుక్కున కళ్ళుదింపుకుంది. రెండు గుక్కలు కాఫీ తాగింది. ఒక రకమైనచిమ చిటిక్కుమంటే విన్పించే నిశ్శబ్దం గదిలో. ఎందుకో ఏమో అప్రయత్నంగా మళ్ళి కళ్ళెత్తి చూసింది. దివాకర్ ఇంకా అత్తవైపే సూటిగా చూస్తూ కాఫీ చప్పరిస్తున్నాడు. దివాకర్ కళ్ళలో ఏదో తెలియని ఆకర్షణనుంది. అల్లుని చూపుల్లో ఏదోమాయ వుంది. చూపులు తప్పిం చాలని మనస్సులో అనుకున్నా అదేమిటో చూపులు మరల్చలేకున్నది. అల్లుని చూపుల్లో చూపులు కలిపేసింది. అలా అల్లుని కళ్ళలోకి చూస్తూ కాఫీ తాగుతుంటే మత్తుగా గమత్తుగా వుంది. ఇద్దరి గుండెల్లో అలజడి. గదిలో ఒకమగ ఆడ అలా ఏకాంతంగా వుంటేతప్పని సరిగా ఇలాంటి సంఘటనలు, అంటే అనుకోకుండా చూపుల్లో చూపు కలిపే సంఘటనలు జరుగుతాయి.కొన్ని సంఘటనలు రెండు మూడు సార్లు రిఫిట్ అయ్యి వారి మధ్య బంధం బలపడి ఇద్దరు ఒకటవ్వుతారు. కొన్ని సంఘటనలు నీటి బుడగ ల్లా పేలి అక్కడితో ఆగిపోతాయి. ఇక్కడ దివాకర్ సునందమ్మ మధ్య బంధం తొడబంధంగా మారడం తధ్యం. వాళ్లోచ్చిన పెళ్లి అయ్యేలోపు వీళ్ళిద్దరి బంధం రావి చెట్టు, వేప చెట్టులా పెనవేసు కోవడం ఖాయం. అత్తా అల్లుళ్ళ రతికేళిని చూసే అదృష్టం ఆ గదికి, అత్తాల్లుళ్ళ నగ్న దేహాలను తాకే మోసే అదృష్టం ఆ పరుపుకు, అత్తా అల్లుళ్ళ నగ్న అందాలను కళ్లార్ప కుండ చూసి తరించే అదృష్టం గదిలోని లైట్లకు కల్గబోతున్నది . ఇదినిజం. అలా ఒకరి కళ్ళోలోకి ఇంకొరు తపనగా, కోరికగా చూస్తూ కాఫీ తాగారు. స్వయానా అక్క అత్తతో ఇలా ఒక విచిత్ర మైన పరిచయం ఏర్పడుతుందని కలలో కూడా అనుకోలేదు, సునంద కూడా డిటో. జీవితంలో అంతే అనుకోకుండా మనకు తెలిసన వారితో అప్పటి వరకు ఉహించని, మనస్సులో తలవని బంధాలు, అనుబంధాలు ఏర్పడుతాయి. కొన్ని సుఖాంతం కొన్ని విషాదాంతం అవుతాయి. మాట్లల్లో చెప్పలేని భావనలను, మనస్సులోని అంతరంగాన్ని కళ్ళు మౌనంగానే అవతలి మనిషికి అవగతం చేస్తాయి. కొందరాడాళ్ళు ముఖం కనపడకుండా ముసుకేసుకుని వున్నా వాళ్ళు మన వైపు సూటిగా చూసినప్పుడు, ఆకళ్ళు అయస్కాంతంలా మన మనస్సును మనకు తెలియకుండా లాగేసు కుంటాయి. చూపులు మరల్చాలన్న మరల్చలేము. అలా గుడ్లప్పగించి చూస్తూ వుండి పోతాం. మనలో తెలియని కలవరపాటు కల్గుతుంది. గుండెల్లో ఎదో చెప్పలేని గడిబిడి జరుగుతుంది. ఇలా ఎదో చెప్పలేని అవస్థలో మనముండగానే చూపులు తిప్పేసుకుని తుర్రు మంటారు. ఇకా రాత్రి వరకు ఆ చూపులు వెంటాడు తుంటునే ఉంటాయి. ఒక్కోసారి రెండు మూడు రోజులు అలామదిలో మెదిలి నిద్ర లేని రాత్రులు గడుపు తారు. ఒక ఆడది ఒక మగాణ్ణి ముగ్గులోకి దింపాలంటే కళ్ళచూపులే చాలు. అందుకే ఆడదానికై ఎన్నో యుద్దాలు జరిగాయి. మునుముందు జరుగుతాయి కూడా.జరుగుతూనే ఉంటాయి.
ఇద్దరి మధ్య నెలకొన్న మంచుగడ్డలాంటి మౌనాన్ని సునందమ్మే మొదట బద్దలు కొట్టింది.
“ఏం టల్లుడు మాకు పప్పన్నం ఎప్పుడు పెడతావు” . “ఇప్పుడే కదత్త చదువైమ్ది. బిజినెస్ ఒకగాడిలో పడినాక చేసుకుంటా. అప్పుడే పెళ్ళికి తొందరేముంది”
“అవున్లే .ఇప్పుడు మీ కుర్రాళ్ళకు పెళ్లికేమి తొందర. పెళ్ళయ్యాక పెళ్ళాంతో చేసేవన్నీ పెళ్ళికి ముందే అనుభవించేస్తుంటే పెళ్ళెందుకు, పెళ్లామేందుకు” అల్లున్ని ఉడికిస్తూ అంది.
“పో అత్తా నీవు మరీను”ఆన్నాడు బిడియంగా. అత్త అలానేరుగా మ్యాటరులోకి దిగితే కాస్త ఇబ్బందిగా అన్పించింది.
“అవును హైదరాబాదులో అమ్మాయిలు బాగా ఫాస్టు ఆటగా. మరి నీకేవ్వరు గర్ల్ ఫ్రెండ్సు లేరా?వుండే వుంటారు లే. అందులో ఎవ్వర్నన్న పెళ్లి వరకు తెచ్చావా లేక బెడ్ వరకే పరిమితమా”
దివాకర్కు గొంతులో పచ్చి వెలక్కాయ ఇరుక్కున్నట్టయ్యింది. అమ్మ వయస్సున్న అత్తతో, అప్పటివరకు అంత చనువుగా లేని ఆమెకు ఏమని రిప్లై ఇవ్వాలో అర్థం కాలేదు. బదులేమీ ఇవ్వక మౌనంగా వుండి పోయాడు. గతంలో దివాకర్ను సునందమ్మ ఎన్నో సార్లు కలసిన ఇద్దరి మధ్య మామూలు పలకరింపులు పొడి పొడిగా తప్ప ఇంత సన్నిహితంగా మాట్లాడింది లేదు. ఇద్దరి మధ్య ఏర్పడిన ఏకాంత సాన్నిహిత్యం కొత్త దారులు తొక్కుతున్నది.
“అబ్బే అలాంటి దేమి లేదు” గొంతు పెగల్చుకుని చెప్పాడు.
“అంటే అసలు గర్ల్ ఫ్రెండ్సే లేరనా?పెళ్ళివరకు రాలేదనా. అయినా కంటికి నదురుగా కన్పిస్తున్న నీ లాంటి అందగాడిని ఏ ఆడపిల్ల వదులుతుందబ్బా”
అత్త మాటలు దివాకర్ను మరింత ఇరకాటంలోకి నెట్టాయి. దివాకర్ కూడా అత్త చొరవ చూసి ధైర్యం వచ్చింది.
“హీ హీ.అది అది వున్నారు కాని పెళ్ళి వరకు రాలేదు. నీవన్నట్లు ఫుడ్డు-బెడ్డు వరకే. కాలేజయ్యాక కలిసిందేలేదు .ఎవ్వరికి వారు యమునా తీరే”.
అల్లునితో అలా మాట్లాడుతుంటే సునందమ్మకు ఎదో హాయిగా వుంది. గమ్మత్తుగా వుంది. కుర్రాడితో అలాంటి విషయాలు మాట్లాడు తుంటే సునందమ్మ మనసులో ఉల్లాసంగా ఉంది. వొంట్లో కూడా ఒక రకమైన పులకింతగా వుంది.
“ఏలాంటమ్మాయి కావాలనుకుంటున్నావో చెప్పు. నాఎరికలో ఎవ్వరైనా వుంటే సిఫారస్సు చేస్తా”
దివాకర్ అత్త కళ్ళలోకి ఒక నిమిషం సూటిగా కన్నార్పకుండ చేసాడు. ఆ చూపులు సునందమ్మ గుండెలో గుబులు రేపింది. మెదడు పొరల్లో ఏదో చిన్న కలవరం.
ఇంకా ఉంది.
