ನಾನೊಬ್ಬ ಹಳ್ಳಿಯ ಹುಡುಗ – ಉಡುಪಿಯಿಂದ

ನಾನೊಬ್ಬ ಹಳ್ಳಿಯ ಹುಡುಗ. ಹುಟ್ಟಿದ್ದು, ಬೆಳೆದಿದ್ದು, ಶಾಲೆ ಎಲ್ಲವೂ ಹಳ್ಳಿಯ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿಯೇ ನಡೆದಿತ್ತು. ನಮ್ಮೂರು ಉಡುಪಿಯ ಕಿನ್ನಿಗೋಳಿಯ ಸಮೀಪ ಒಂದು ಹಳ್ಳಿ. ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಾವು ಶಾಲೆಗೆ ಉಡುಪಿಯ ಕೊರಂಕರ ಪಾಡಿ ಬೈಲೂರು ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿರುವ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗ ಬೇಕಿತ್ತು. ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಯಿಂದ ಸರಿ ಸುಮಾರು 5 ಮೈಲಿ ನಮ್ಮ ಮನೆ. ನಾವು ಬೇರೆ ಶಾಲೆಗೂ ಹೋಗಬಹುದಿತ್ತು ಆದ್ರೆ ಕಿನ್ನಿಗೋಳಿಯ ಪೈಗಳ ಹೋಟೆಲಿಗೆ ಹಾಲು ಕೊಡಲೇ ಬೇಕಿತ್ತು. ಅದರಿಂದ ಈ ಶಾಲೆ ನಮಗೆ ಹತ್ತಿರವಾಗಿತ್ತು..
ಶಾಲೆಗೇ ಹೋಗ ಬೇಕಿದ್ದರೂ ಮನೆಯ ಎಲ್ಲಾ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿಯೇ ಹೋಗ ಬೇಕಿತ್ತು. ಹಸುಗಳಿಗೆ ಹುಲ್ಲು ತರೋದು, ಅವನ್ನ ಮೀಯಿಸೋದು ನನ್ನ ಮುಖ್ಯವಾದ ಕೆಲಸವಾಗಿತ್ತು. ಶಾಲೆಗೇ ಹೋಗುತ್ತಾ ಹಾಲನ್ನು ಕಿನ್ನಿಗೋಳಿಯ ಪೈಗಳ ಹೋಟೆಲಿಗೆ ಕೊಟ್ಟು ಬರುತ್ತಾ ಪೈಗಳ ಅಂಗಡಿಯಿಂದ ಹಿಂಡಿ ಬೂಸಾ ಮುಂತಾದವುಗಳನ್ನ ತರೋದೂ ನನ್ನ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಸೇರಿತ್ತು. ನಮ್ಮಮ್ಮ ನನ್ನನ್ನು ಶಾಲೆಗೇ ಕಳಿಸೋದರ ಮುಖ್ಯ ಉದ್ದೇಶ ಅದೇ ಆಗಿತ್ತು. ಕಲಿಯುವ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೂ ಅಷ್ಟೇನೂ ಇಷ್ಟ ಇದ್ದ ಹಾಗಿರ್ಲಿಲ್ಲ, ನನಗೂ ಅಷ್ಟೇ. ನೀ ಹಾಕಿದ ಹುಲ್ಲಿಗೆ ಣಾ ಹಾಕಿದ ಸೆಗಣಿ ಅಂತ ಹೇಳ್ತಾರಲ್ಲ ಅದೇ ತರ ನನ್ನ ಪಾಟವೂ ನಡೆದಿತ್ತು.

ನನ್ನ ಜೊತೆಗೆ ಶಾಲೆಗೇ ಹೋಗೋದಿಕ್ಕೆ ಪಕ್ಕದ ಮನೆ ಮಂಜುಳ ಕೂಡ ಇದ್ದಳು. 5 ಮೈಲಿ ಒಬ್ಬನೇ ನಡೆಯುವ ಬದಲಿಗೆ ಮಾತಾಡಲು ಒಂದು ಜೀವ, ಅಷ್ಟೇ ಅವಳ ಬಗ್ಗೆ ನಾನು ತಿಳಿದಿದ್ದು. ಅವಳೂ ಪೈಗಳ ಹೋಟೆಲಿಗೆ ಹಾಲು ಹಾಕುತ್ತಾಳೆ ನನ್ನ ತರ, ಶಾಲೆಯಿಂದ ಹಿಂಡಿ ಬೂಸಾ ತರ್ತಾಳೆ ನನ್ನ ತರ. ಓದೋದ್ರಲ್ಲಿ ಅವಳೂ ಅಷ್ಟಕಷ್ತೆ ನನ್ನ ತರ, ಆದ್ದರಿಂದ ನಮ್ಮ ಜೋಡಿ ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಹಸುಗಳನ್ನ ನೋಡಿ ಕೊಳ್ಳೋಕೆ ಇರೋ ಕೆಲಸದವರ ತರ ಅಷ್ಟೇ.

ಮಂಜುಳ ನೋಡೋಕೆ ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದಾಳೆ ಅಂತ ಹೇಳೋ ಹಾಗಿಲ್ಲ, ಆ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಅವಳನ್ನ ಯಾವತ್ತೋ ನೋಡಿಲ್ಲ ನಾನು. ನಮ್ಮ ಹಸುಗಳೇ ನಮ್ಮ ಪ್ರಪಂಚ. ಅದು ಬಿಟ್ಟು ಶಾಲೆಯ ಪುಸ್ತಕಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಕೂಡ ಯಾವತ್ತೂ ಮಾತಾಡಿಲ್ಲ ನಾವು. ಶಾಲೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತಾಡೋದಾದ್ರೆ ಮಂಜುಳಾಳಿಗೆ ಸಿಗೋದು ಟೀಚರ್ ಹಾಕ್ಕೊಂಡು ಬರೋ ಸೀರೆ, ಬ್ಲೌಸು. ನನಗದರ ಬಗ್ಗೆ ಒಂಚೂರೂ ಇಷ್ಟ ಇಲ್ಲ. ನಾನು ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿರೋ ಅಲ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಮಾತಾಡಿದ್ರೆ ಅವಳಿಗೆ ಅರ್ಥ ಆಗ್ತಿರ್ಲಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ನಮ್ಮ ಮಾತನ್ನ ಹಸುಗಳಿಗೆ ಸೀಮಿತ ಗೊಳಿಸಿದ್ವಿ.

ನಮ್ಮ ನಡುವೆ ವಿಷಯ ಬದಲಾಗಿದ್ದೂ ಕೂಡ ಒಂದು ಹಸುವಿನಿದಲೇ. ಒಂದು ದಿನ ನಾವು ಶಾಲೆಯಿಂದ ಮನೆ ಕಡೆಗೆ ಹೊರಟಿದ್ದೆವು. ಶಾಲೆಯ ಪುಸ್ತಕದ ಚೀಲ ಭುಜದಲ್ಲಿ ನೇತಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಮನೆ ಸೇರ ಬೇಕಾದ ಆತುರ ಇರಲಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ನಿಧಾನ ಗತಿಯಿತ್ತು. ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂತೋ ಏನೋ ಒಂದು ಹಸು ಓಡುತ್ತಾ ನಮ್ಮ ಮಧ್ಯೆ ನುಗ್ಗಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಎರಡೂ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಬೀಳಿಸಿ ಹಾಗೆಯೇ ಮಾಯವಾಯ್ತು.ನಾನು ಒಂದು ಕಡೆಗೆ ಬಿದ್ದರೆ ಮಂಜುಳ ಹಳ್ಳದಲ್ಲಿ ಮಗುಚಿಕೊಂದಿದ್ದಳು. ನಾನೆದ್ದು ಅವಳನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸಬೇಕಾದರೆ ಅವಳ ಸ್ತ್ರೀತ್ವ ನನ್ನನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸಿತು.

ಮಂಜುಳ ಲಂಗ ದಾವಣಿ ಹಾಕಿದ್ದಳು. ದಾವಣಿ ಅವಳ ಮೊಲೆಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚಿದ್ದರಿಂದ ನನಗೆ ಆ ಕಡೆ ಗಮನ ಹೋಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಬಿದ್ದ ರೀತಿಗೆ ದಾವಣಿ ಬೇರೆಯಾಗಿ ಬಿರಿದ ಮೊಲೆಗಳು ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಇಂತಹ ಮೊಲೆಯ ಹುಡುಗಿಯ ಜೊತೆ ನಾನು ಪೆದ್ದನ ತರ ಶಾಲೆಗೆ ನಡೆದು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಲಂಗ ಮೇಲೆ ಹೋಗಿ ಚಿಗುರು ರೋಮದ ಯೋನಿ ಕಣ್ಣಿಗೆ ರಾಚುತ್ತಿತ್ತು. ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ನನ್ನ ಪುರುಷತ್ವ ಜಾಗೃತವಾಯ್ತು.. ಆದರೂ ಬಹಳ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ನನ್ನ ಗಮನವನ್ನು ಅವಳ ಮುಖಕ್ಕೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸಿ ಅವಳನ್ನು ಎತ್ತಿ ನಿಲ್ಲಿಸುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನಾನು ಆಯ ತಪ್ಪಿ ಬಿದ್ದೆ ಮಂಜುಳ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಳು. ಬಿದ್ದವಳೇ ನನ್ನನ್ನು ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡೆ ಇದ್ದಳು.

ಏಳುವ ಮನಸ್ಸು ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ದೇಹ ಒಂದಾಗಿತ್ತು. ನಮಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೆ ಬಾಯಿ ಕೂಡ. ಮುತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟು ರಸ ಇದೆ ಅಂತ ನನಗೆ ಆವತ್ತೇ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದು. ಆದರೆ ಏಳಲೇ ಬೇಕಿತ್ತು. ಜನರು ಓಡಾಡುವ ದಾರಿ ಅದಾಗಿತ್ತು. ನಿಧಾನವಾಗಿ ಎದ್ದು ಪಕ್ಕದ ಕಣಿವೆಗೆ ನಡೆದೆವು ತಬ್ಬಿಕೊಂಡೆ. ಅಲ್ಲಿ ಊರು ಮುಳುಗಿ ಹೋದರೂ ಯಾರಿಗೂ ಗೊತ್ತಾಗುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ.

ಮಂಜುಳಲ ಮೊಲೆ ಪೋಗದಸ್ತಾಗಿತ್ತು. ನನ್ನ ಒಂದು ಕೈ ಸಾಕಾಗ್ತಿರ್ಲಿಲ್ಲ ಒಂದು ಮೊಲೆ ಹಿಡಿಯಲು. ಮೊಲೆ ಹಿಚುಕುತ್ತಾ ಇದ್ದರೆ ಮಂಜುಳ ಮುಲುಗ ತೊಡಗಿದಳು. ಅವಳಿಗೆ ಅದು ತುಂಬಾ ಖುಷಿ ಯಾಗಿರ್ಬೇಕು. ಇನ್ನೂ ಇನ್ನೂ ಅಂತ ನನ್ನ್ನ ಪ್ರೇರೇಪಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಇವನ್ನೆಲ್ಲ ನಮಗ್ಯಾರೂ ಕಲಿಸಿ ಕೊಡೋದಿಲ್ಲ. ಇದು ಪ್ರಕೃತಿ ಸಹಜ ಅಂತ ಕಾಣ್ತದೆ. ಸಹಜವಾಗಿ ಎಂಬಂತೆ ಮೊಲೆಯಿಂದ ಒಂದು ಕೈ ಅವಳ ಯೋನಿಯ ಕಡೇ ಹೋಯ್ತು. ಆಗ ತಾನೆ ಚಿಗುರುತ್ತಿರುವ ರೋಮ ರೇಷ್ಮೆಯ ತರ ನುಣುಪಾಗಿತ್ತು ಕೈ ಆಡಿಸುವುದೇ ಮಜಾ ಅನ್ನಿಸ್ತಿತ್ತು. ಹಾಗೆಯೇ ಕೈಯ ಬೆರಳನ್ನು ಅವಳ ಯೋನಿಯೊಳಗೆ ತೋರಿಸಿದರೆ ಮಂಜುಳ ಕರೆಂಟ್ ಹೊಡೆದವರಂತೆ ಕಿರುಚಿಕೊಂಡಳು. ಬೆರಳು ಹಾಕುವಾಗ ನಾನು ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆಚ್ಚೇ ಒಳ ತೋರಿಸಿರ ಬೇಕು. ಅವಳ ಕನ್ಯಾ ಪೊರೆ ಹರಿದು ರಕ್ತ ಜಿನುಗ ತೊಡಗಿತು.

ಅವಳನ್ನು ಸಮಾಧಾನ ಪಡಿಸಿ ಪುನಃ ನನ್ನ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಿದೆ. ನೋವಾಗುತ್ತಿದ್ದರೂ ಅದರ ಜೊತೆ ಸಂತೋಷವೂ ಅಗ್ತಾ ಇದ್ದಿದ್ದರಿಂದ ಅವಳು ಸಹಕರಿಸಿದಳು. ಮೊಲೆ ಮತ್ತು ಯೋನಿಯ ಮೇಲಾಟ ದಿಂದ ಅವಳಿಗೆ ಕೂಡ ಕಾನೋನ್ಮಾದ ಹತ್ತಿರಬೇಕು. ನನ್ನನ್ನು ತನ್ನ ಮೇಲೆ ಎಳ ಕೊಂಡಳು. ನಾ ಇನ್ನು ತಡ ಮಾಡದೆ ನನ್ನ ಲಿಂಗವನ್ನ ಯೋನಿಯೊಳಕ್ಕೆ ತೂರಿಸಿದೆ. ಆಗಲೇ ಕನ್ಯಾ ಪೊರೆ ಹರಿದು ಹೋಗಿದ್ದರಿಂದ, ತುಲ್ನೀರು ತುಂಬಾ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಹರಿದಿದ್ದರಿಂದ ನನ್ನ ಲಿಂಗ ಸಲೀಸಾಗಿ ಒಳಗೆ ಹೋಯಿತು.
ಮೇಲೆತ್ತಿ ಒಳ ತಳ್ಳ ಬೇಕಾಗಿರಲಿಲ್ಲ ನಾನು. ಅವಳೇ ನನ್ನನ್ನು ಎಳೆದು ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಬೆದೆಗೆ ಬಂದ ಹಸುವಿನಂತೆ ಹ್ಞೂಕರಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಮಾತೇ ಇಲ್ಲ ಬರೇ ಮುಲುಗಾಟ, ಹ್ಞೂ ಗುಟ್ಟಾಟ ಮತ್ತು ಎಳೆದಾಟ. ಹೆಚ್ಚು ಹೊತ್ತು ನಡೆಯಲಿಲ್ಲ ಈ ಆಟ. ನನ್ನ ವೀರ್ಯದ ಕಟ್ಟೆ ಒಡೆಯುವುದರಲ್ಲಿತ್ತು. ಯೋನಿಯೊಳಕ್ಕೆ ವೀರ್ಯ ಹೋದರೆ ಮಕ್ಕಳಾಗುತ್ತವೆ ಎಂದು ನಮಗೂ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ನನ್ನ ವೀರ್ಯ ಹೊರ ಬರುತ್ತಿದೆ ಅಂತ ಗೊತ್ತಾದ ತಕ್ಷಣ ಲಿಂಗವನ್ನು ಹೊರ ತೆಗೆದು ಆಡಿಸಿ ಆಡಿಸಿ ಹೊರ ಚೆಲ್ಲಿದೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ವೀರ್ಯ ಮಂಜುಳಲ ಮೈ ಮೇಲೂ ಬಿತ್ತು. ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದ ಎಲೆಯಿಂದ ವೀರ್ಯ ಒರೆಸಿ ಕೊಂಡು ಬಟ್ಟೆ ಬರೆ ಸರಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಮನೆಯ ದಾರಿ ಹಿಡಿದೆವು.

ಈಗ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗೋದಿಕ್ಕೆ ಮತ್ತೊಂದು ಕಾರಣ ಸಿಗ್ತು. ದಿನವೂ ಶಾಲೆ ಮುಗಿಸಿ ಪೈಗಳ ಅಂಗಡಿಯಿಂದ ಹಿಂಡಿ ಬೂಸಾ ತೊಗೋ ಬೇಕಿದ್ದರೆ ತೊಗೊಂಡು ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಹಾಗೆಯೇ ಕಣಿವೆಯ ಕಡೆಗೆ ನಡೆದು ನಮ್ಮ “ಕೆಲ್ಸ” ಮುಗಿಸಿದ ನಂತರವೇ ಮನೆಗೆ ಹೋಗೋಕೆ ಶುರು ಮಾಡಿದಿವಿ. ದೇವರ ಮೇಲೆ ಹೂವು ತಪ್ಪಿದರೂ ನಮ್ಮ “ಕೆಲಸ” ತಪ್ತಾ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಪುಣ್ಯವೋ ಏನೋ ಯಾವ ಪ್ರಮಾದವೂ ಜರುಗಲಿಲ್ಲ. ಈ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಮಂಜುಳ ಮದುವೆಯಾಗಿ ಅವಳ ಗಂಡನ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುವವರೆಗೂ ನಡೀತು. ಈಗಲೂ ನಡೀತಾ ಇದೆ. ಹೇಗೆಂದರೆ ಅವಳ ಗಂಡನ ಮನೆ ಇರೋದು ಮಣಿಪಾಲದ ಪರ್ಕಳದಲ್ಲಿ. ಅವಳಿಗ ತವರಿನಿಂದ ಏನಾದ್ರೂ ಕಳಿಸ ಬೇಕಾದರೆ ನನ್ನ ಮುಖಾಂತರವೇ ಕಳುಹಿಸ ಬೇಕು. ಗೊತ್ತಾಯ್ತಲ್ಲ ಮಾರಾಯ್ರೇ !!