పక్కకు సవరించి లోపలికి తొంగి చూశాడు

అచ్చమాంబ కాలుబారు మనిషి. మధుకర్ తో ఆమె హైటు ఇంచుమించు సరిసమానంగా వుంది.
ఎలాంటి ఇబ్బందీ లేకుండా తనది ఆమెలో పెట్టేసి మధుకర్ పూనకం వచ్చినట్టు వూగిపోసాగాడు.
మంచి కాకమీదున్నారేమో, రెండు నిమిషాల్లోనే వాళ్ళిద్దరూ పరాకాష్ఠకొచ్చేశారు. పిర్రలు గోడకేసి కొట్టుకుపోతున్నా లెక్కచేయకుండా అతన్ని పిచ్చగా ఎంకరేజ్ చేస్తూ కొట్టించుకుంది అచ్చమాంబ.
పని పూర్తవుతూనే అతన్నోసారి ముద్దుపెట్టుకుని చీర కిందికి వదిలేసుకుంది.
తర్వాత ఏమీ జరగనట్టే నాదగ్గరకొచ్చి, ‘‘పద,’’ అంది చేత్తో కుచ్చిళ్ళమీద వత్తుకుంటూ.
అక్కడగానీ, ఆటోలో ఇద్దరం వస్తున్నప్పుడుగానీ నేనేం మాట్లాడలేదు.
మా బస చేరుకున్నాక మాత్రం, ‘‘ఎప్పట్నుంచి మీమధ్య?’’ అనడిగాను.
‘‘చాలా రోజుల్నుంచే పైపైన అన్నీ జరుగుతున్నాయి. అయితే అతను నికరంగా నన్ను చేయడం మాత్రం ఇదే మొదటిసారి. ఇద్దరం ఆత్రం పట్టలేకపోయాం,’’ అంది.
‘‘ఈ విషయం మీ ఆయనకు తెలిస్తే?’’
‘‘ఆయనకు తెలియాల్సిన అవసరం ఏముంది?’’
‘‘ఇలా ఆఫీసులోనే నువ్వు బరి తెగిస్తే విషయం బయటికి రాకుండా వుంటుందా?’’
అచ్చమాంబ క్షణం ఆలోచించి, ‘‘పోనీ అతన్నిక్కడికే రమ్మని చెప్పనా?’’ అంది.
‘‘వద్దు. ఈ గది ఓనరు పక్కవాటాలోనే వుంటాడు.’’
‘‘మరెలా?’’
‘‘ఎలాగో తిప్పలు పడండి. ఇక్కడ మాత్రం వద్దు. ఆఫీసులో కూడా వద్దు,’’ అన్నాను.
అయితే అచ్చమాంబ నా సలహా పాటించలేదు.
ఆఫీసులో అతన్తో చేయించుకోవడం కొనసాగించింది.
‘‘మీ ఇద్దరికీ నేను కాపలా కుక్కగా మారాను,’’ అన్నాను నిష్ఠూరంగా ఓసారి.
‘‘పోనీ నువ్వు చేయించుకో. అందులో మజా నీకూ తెలిసొస్తుంది. నేను బయట కాపలా కాస్తాను,’’ అంది తను.
‘‘నాకీ తంటసమేం వద్దు బాబూ!’’ అని చెప్పి నేను తప్పించుకున్నాను.
వాళ్ళ పని వాళ్ళది.

***

నేను బాత్రూంలోంచి తడికాళ్ళతో తిరిగొచ్చేసరికి గదిలో సీను రసవత్తరంగా సాగుతోంది.
అచ్చమాంబను మంచంమీద పడుకోబెట్టి మధుకర్ పీల్పుడు ముద్దు పెట్టుకుంటున్నాడు.
జాకెట్టు చెంగులు రెండూ పక్కకు జరిపేసి బ్రా పైకి లేపేశాడు.
చిన్నరొమ్ములు అచ్చమాంబవి.
రెండు చేతుల్తో వాటిని పట్టి పిసుకుతున్నాడు.
ఆమె చీర నేలమీద పడుంది.
నన్ను చూసికూడా వాళ్ళు పక్కకు జరగలేదు. నాకూ ఆ సీను కొత్తది కాదు కాబట్టి గది నలుమూలలా దృష్టి సారించాను.
గది నీటుగా వుంచుకున్నాడు మధుకర్.
గూళ్ళనిండా పుస్తకాలున్నాయి.
ఓ పుస్తకం చేతిలోకి తీసుకుని పేజీలు పరధ్యానంగా తిప్పుతున్నాను.
‘‘బట్టలు విప్పుకుందాం,’’ అంటోంది అచ్చమాంబ.
అప్రయత్నంగా ఆవైపు చూశాను.
ఇలాంటి సావకాశం మొదటిసారి కుదిరింది వాళ్ళకు. ఆఫీసులో బట్టలు విప్పుకుని సావకాశంగా చేసుకునే అవకాశమే లేదు. అక్కడంతా హడావుడిగా అయిపోతుంది. ఇప్పుడీ అవకాశాన్ని అచ్చమాంబ పూర్తిగా వినియోగించదల్చుకున్నట్టుగా వుంది.
కుర్చీలో కూర్చుని చూడసాగాను.
నేనా గదిలో వున్న సంగతే వాళ్ళిద్దరూ మర్చిపోయారు.
ఇద్దరూ మంచంమీదనుంచి లేచి కింద నిలబడ్డారు.
ఒకర్నొకరు కౌగిలించుకుని మరికాసేపు పీల్పుడు ముద్దు పెట్టుకుంటుండిపోయారు. అలా ముద్దు పెట్టుకుంటూనే మధుకర్ ఆమె ఒంటిమీదనుంచి జాకెట్ వలిచేశాడు. దాని వెంటే బ్రాకూడా తీసేసి బోసిగా వున్న ఆమె రొమ్ముల్ని చేతుల్లోకి తీసుకున్నాడు.

చిన్నరొమ్ములు కాబట్టి అతని చేతుల్లో ఇమిడిపోతున్నాయవి.
ముచ్చికలు సూదుల్లా ముందుకు పొడుచుకొచ్చాయి.
ఒకసారి వాటివంక మోజుగా చూసి ఓ ముచ్చిక పంటితో పట్టి చిన్నగా కొరికాడు.
‘‘స్…………బావుంది,’’ తమకంగా అంది అచ్చమాంబ.
అతనామె రొమ్ముల్ని కుడుస్తుంటే ఆమె చెయ్యి అతని లుంగీ పట్టి లాగేసింది.
మధుకర్ ఆమె ముందు మోకరిల్లాడు.పల్చటి పొట్ట అచ్చమాంబది.
లంగా బొందు కిందికి వుండటంతో ఆమె నాభి మంచి ప్రొవొకేటివ్ గా కనిపిస్తోంది. దానిమీద ఓసారి ముద్దెట్టుకుని శ్రద్ధగా ఆమె లంగాబొందు విప్పదీయడం మొదలెట్టాడతను. అచ్చమాంబ అతనికి సహకరించింది.
ముందే చీర లేదు. లంగా తొడలమీదనుంచి జారిపోవడంతో పూర్తిగా దిశమొలతో పుట్టింది పుట్టినట్టు అతని ముందు నిలబడిందామె.
నల్లగా, సన్నగా, పొడుగ్గా వుంది అచ్చమాంబ. రొమ్ముల్లాగే పిర్రలు కూడా చిన్నవి. అయితే గుండ్రంగా ఎత్తుగా వున్నాయి. చేతులు వాటిమీదికి పోనిచ్చి నున్నగా నిముర్తూ ఆమె మొత్తలోకి చూశాడు మధుకర్.
అతనికి స్పష్టంగా కనిపించడానికి వీలుగా ఓ కాలు పైకెత్తి మంచంమీద వేసింది అచ్చమాంబ. మధుకర్ ఊపిరి పీల్చడం మర్చిపోయాడని అతని మొహం చూస్తేనే తెలుస్తోంది. తొడలు పల్చగా వున్న ఆడవాళ్ళకి అసల్ది విశాలంగా కనిపిస్తుందంటారు. అచ్చమాంబది చూస్తుంటే ఆ మాట నిజమేననిపించింది నాకు.
అతని కళ్ళముందు చాటలా పరుచుకుందామె ఉపస్తు.
అక్కడ గుబురుగా వున్న వెంట్రుకల్ని పక్కకు సవరించి లోపలికి తొంగి చూశాడు.
నిలువుపెదాలనుంచి ఆమె బొటిమ సూటిగా ముందుకు పొడుచుకు రావడం నేనున్న చోటునుంచే కనిపిస్తోంది. మూతి ముందుకు చాచి అక్కడ ముద్దు పెట్టుకున్నాడు.
అచ్చమాంబ అతని తల పట్టుకుని తొడల్లోకి నొక్కేసుకుంది.
అతని తల గట్టిగా వొడిసి పట్టుకుని ఆమె కళ్ళుమూసుకుని సుఖం అనుభవిస్తున్న తీరు చూస్తే అతని నాలుక అక్కడ అద్భుతాలు చేస్తుండాలని అర్థమైపోతోంది.
‘‘ఇక చాలు. చేసుకుందాం,’’ బొంగురు గొంతుతో అంది అచ్చమాంబ.
మధుకర్ లేచి నిబడ్డాడు.
ఆమె అతని మగతనాన్ని గుప్పిట్లో పట్టి నొక్కుతూ నావంక చూసి నవ్వింది.
ఆ నవ్వు తాగుబోతు నవ్వులా మత్తుగా వుంది.
‘‘పరుపు నేలమీద వేసుకోండి,’’ సజెస్టు చేశాను.
పరుపు చుట్టబెట్టడానికి అచ్చమాంబ మంచంవైపు తిరిగి ముందుకు వంగుంది.
ఆమె వంగోవడం చూసి నాకు అద్భుతమైన అయిడియా వచ్చింది.
కూర్చున్నచోటునుంచి లేచి ఆమె దగ్గరికి వెళ్ళాను.
‘‘అలాగే వుండు,’’ అన్నానామె వీపుమీద చెయ్యివేసి నిముర్తూ.
అచ్చమాంబ నాకేసి ప్రశ్నార్థకంగా చూసింది.
నేను చిన్నగా నవ్వి ఆమె పిర్రలు రెండుచేతుల్తో పట్టి ఎడంగా విప్పదీస్తూ మధుకర్ కేసి చిలిపిగా చూశాను.
‘‘ఇప్పుడు చూడు,’’ అన్నాను.
మధుకర్ నా చేతులమీద తన చేతులు వేసి అచ్చమాంబ పిర్రల్ని మరింత విప్పదీసి లోపలికి చూస్తూ బావుందన్నట్టు తలూపాడు.
నా చూపులు అతని మేఢ్రంమీద నిలిచాయి.
కాల్చిన ఇనపకడ్డీలా వున్నాడు.
నరాలు పొంగి కనిపిస్తున్నాయి.
‘‘పెట్టు,’’ అన్నాను.
మధుకర్ తనది ఎడంచేత్తో పట్టుకుని కుడిచేత్తో పిర్రలకిందనుంచి ఓసారి అచ్చమాంబది నిమిరాడు.
నేను చేతులు మరింత కిందికి పోనిచ్చి వేళ్ళతో అచ్చమాంబ ఉపస్తు విశాలంగా తెరిచి అతనికి దారి చూపించాను.
మధుకర్ తనది లోపల పెడుతుంటే ఆహ్లాదకరంగా మూలిగింది అచ్చమాంబ.
నేనామె పిర్రలమీదనుంచి చేతులు తీసేసి ముందరి వైపుకొచ్చాను.
‘‘ఇలా బావుంది కదూ?’’ అన్నాను తన రొమ్ములకింద చేతులువేసి నిముర్తూ.
‘‘ఊ-!’’ అంది అచ్చమాంబ.
నేను మధుకర్ వైపు చూసి ఇక కానివ్వమన్నట్టు కనుసైగ చేశాను.
అరగంట తర్వాత మంచంమీద అడ్డంగా బోర్లా పడుంది అచ్చమాంబ. అలసటతో ఆమె కళ్ళు మూసుకుపోయాయి. ఆమె మోకాళ్ళు మాత్రం నేలమీదున్నాయి. తొడలు ఎడంగా వున్నాయి. పిర్రలింకా విచ్చుకునే వున్నాయి.
ఆమె మన్మథకుహరంలోంచి మధుకర్ తాలూకు బలం బయటికి పొర్లి నిట్టనిలువుగా ఆమె లోతొడల్లో పాకుడు కట్టింది.
‘‘ఇకలే!’’ అన్నాను.
అచ్చమాంబ నెమ్మదిగా కళ్ళు తెరిచి చూసింది.
‘‘థ్యాంక్స్!’’ అంది లేవకుండానే.
‘‘థ్యాంక్స్ దేనికి?’’ అడిగాను.
‘‘నీ కోపరేషన్కి. ఈ విషయంలో నువ్వింతగా నాకు సహకరిస్తావని అనుకోలేదు.’’
‘‘సర్లే! ముందు లేచివెళ్ళి అదంతా కడుక్కురా. మధుకర్ నీది చెరువులా చేసిపెట్టేశాడు,’’ అన్నాను.
అచ్చమాంబ లేచి మధుకర్ వైపు చూసింది.
అతను తలకింద చేతులు పెట్టుకుని వెల్లకిలా పడుకున్నాడు. ఇందాక అచ్చమాంబ మంచం పట్టుకుని వంగొని వుండగా ఆమె నడుం రెండుచేతుల్తోనూ పట్టుకుని వెనకనుంచి జోరుగా అతనామెను చేసిన దృశ్యం నా కళ్ళముందు మెదిలింది. అతను తనని వంగోబెట్టి చేస్తుంటే ఆహ్లాదం పట్టలేక అరుస్తూనే వుంది అచ్చమాంబ. వయసుతేడా గురించి పట్టించుకోకుండా అతన్తో చేయించుకున్నందుకు స్వర్గం కళ్ళముందుంచాడామెకు మధుకర్.
అంత ఇదిగా ఆమెను చేసినా అతని ఆయుధం మాత్రం ఇంకా తలవంచకుండా నిలబడే వుంది.
‘‘నువ్వదంతా కడుక్కొచ్చేలోగా మరో షాటుకు రెడీగా వుంటాడు,’’ అచ్చమాంబ చెవిలో చెప్పాను.